Sinterklaas

Met dit tijdsbeeld in mijn achterhoofd sta ik tijdens deze zomervakantie op airport Barcelona in een ellenlange rij om een Corsaatje te huren. Er zijn tig balies naast elkaar maar welgeteld eentje openen vinden ze wel voldoende hier. Mañana, mañana, mañana. Eindelijk na ruim een uur ben ik bijna aan de beurt. Plotseling staat de baliemedewerkster op en verdwijnt gewoon. De hele rij wordt reddeloos onrustig . . …het blijkt lunchtijd te zijn dus is ons Spaans mutsje een bocadillo gaan eten. Warempel, een kwartier later komt haar collega aangesloft en neemt plaats achter de terminal. Nog eventjes 10 minuten geratel op het toetsenbord en we zijn eindelijk aan de beurt. Laat in de middag scheur ik met piepende banden de parkeergarage uit op weg naar het hotel aan de zee. Aan het eind van de tolweg vlak voor Figueres krijg ik een kaartje van mijn naaste reisgenote in mijn handen gedrukt die ik automatisch in de gleuf stop. Verrek, de slagbomen gaan niet omhoog, nog een keer tevergeefs proberen, kaartje ondersteboven, op zijn kop, droogwrijven, ertegen smeken……niets helpt. Achter me beginnen auto’s te toeteren en locale Spanjaarden ballen hun vuisten. Door alle commotie komt er een doorgewinterde Catalaanse tolbeambte aangewaggeld en kijkt ons hoofdschuddend aan. Ik roep verontwaardigd met volle overtuiging dat dit kloteding kapot is. Hij vraagt naar mijn kaartje en zegt dat het met deze kaart nooit zal lukken om de slagbomen te openen want……………het blijkt de parkeerkaart van vliegveld Zaventem te zijn !!! Twee dagen wel beeld maar geen geluid gehad met mijn partner. Het hotel krijgt tienen en negens op Zoover . De ultramoderne accommodatie is zodanig uitgerust en ingericht dat ik de eerste dagen als een Mr. Bean verstrooid ronddoolde in het complex. We betreden onze kamer tegen middernacht dus het is pikkedonker. Half uurtje gezocht naar een aanknop voor licht. Nooit gevonden. Bleek dat je met het pasje van de deur de lichtschakelaar activeert. Naar dit pasje ook nog samen met de badmeester gezocht op de bodem van het zwembad. Zat nog slordig in mijn zwembroek toen ik eindelijk een verfrissende duik kon nemen. Zelden zo’n ingewikkelde douche(kop) gezien. Allemaal hendels en knopjes, maar wat ik ook probeer er komt géén water uit. Uiteindelijk radeloos de technicus van het hotel maar geraadpleegd want het is niet meer te harden onder mijn oksels. Na een zeer korte maar heldere uitleg vlucht deze man mijn kamer uit! De tweede dag lig ik lekker onder mijn parasolletje. Plotseling beginnen mijn darmen oprispingen te krijgen. Uiteraard veroorzaakt door ander ritme, ander klimaat en ander voedsel. Ik snel naar de dichtstbijzijnde gemeenschappelijke WC bij de receptie. Zit ik opgelucht te ‘mediteren’ boven de pot valt ineens het licht uit. Tijdje zitten worstelen met papier. Bleek het een energiebesparend trucje van het hotel te zijn, alleen de sensoren stonden wat flauwtjes ingesteld. Na een uitbundige wave door de wc floepte ineens het licht weer aan. In de avond de locale Eddy Wally zien optreden bij ons hotel. Deze Catalaanse gangmaker doet ontzettend zijn best en mengt zich spontaan tussen het toeristische publiek. Plotseling krijg ik de microfoon onder mijn neus geduwd………en impulsief schreeuw ik voluit “zikke-zakke, zikke-zakke Denoek” !!!! Onze Spaanse entertainer is niet uit het lood geslagen en zingt er vervolgens vrolijk achter aan “sieke-sakke, sieke-sakke Barça lááá láááá!!!!! De daaropvolgende avond uiteraard in de ban van de EK finale Spanje-Italië. In de lobby van het hotel met bewondering de wervelende show van het Spaanse elftal gezien op een groot scherm. Door het vertoonde spel werden de verslaggevers geen moment rust gegund; bij het binnendringen van de zestien ging dit gepaard met een verhoging van hun overslaande stem. De volgende dagen kon je de tv niet aanzetten of je zag herhalingen en huldigingen van Spaanse spelers, aangevuld met een aaneenschakeling van Spaanse schonen. Deze bestonden voornamelijk uit spelersvrouwen en presentatrices. Allemaal klonen van een kruising tussen Penelope Cruz, Salma Hayek en de Kardashians. Kortom, klassieke schoonheden met lang zwart haar, hoge jukbeenderen, verleidelijke ogen en een olijfbruine huid. De tweede week verbleven in een met Zoover Award beloonde bed & breadfast nabij het Catalaanse dorpje Cistella. Eigenlijk is de benoeming gehucht meer op zijn plaats met een inwoneraantal van 250 inwoners. Gelet op het aantal voorzieningen in deze zelfstandige gemeente (!) verwacht je echter nog een paar nullen extra achter de demografische omvang van het vlekje. Een kerk, een winkeltje uit de jaren 50, een gemeentehuis met kantoortjes voor ambtenaren, dorpshuis, basisschool met 9 leerlingen en drie onderwijzers (!), gemeentelijk buitenzwembad en een groen voetbalveld met een splinternieuw irrigatiesysteem. Een kunstgrasveld is overwogen maar bleek uiteindelijk net te duur. Cistella blijkt geen uitzondering te zijn want het paar km verderop gelegen Llado heeft maar liefst 300 inwoners en ook een gemeentelijk buitenzwembad. En ik maar onthutst zijn over de zwembaddichtheid in de gemeente Terneuzen!!!! Dit geloof je toch niet? Ik ben helemaal in de war, alle verhoudingen zijn zoek. Ik knijp in mijn arm, het is allemaal echt waar. Deze info komt van de uitbater van het B&B. Hij is politiek actief bezig en is in zijn vrije uren nog raadslid en locoburgemeester van Cistella. Ik ben benieuwd of de huidige locale politici van onze gemeente het voor elkaar krijgen om nog enige duiten te reserveren voor een broodnodig kunstgrasveld?