Hoek 4 en Kloetinge 4 in evenwicht na beladen duel

Omdat na de vele regenval van van de week zowel het 5e als het 3e was afgelast hadden we vandaag eindelijk eens een ruime bank. Sil Tielemans, Harry de Pooter en Michael van Langevelde waren bereid om Hoekie 4 te versterken en ook Robert Dieleman aka Dos maakte weer zijn minuten. Dit had wat verschuivingen tot gevolg en we verschenen voor de verandering maar weer eens met een totaal andere opstelling aan de aftrap. Na de wanprestaties van de laatste twee wedstrijden was het vandaag echt tijd om de ommekeer te maken, en laat Kloetinge hier nou net een mooie tegenstander voor zijn. Nadat ondergetekende op vrijdagavond in eigen persoon maar eens een kijkje in het plaatselijke café was gaan nemen om eventuele Hoek 4 spelers te kunnen betrappen bleek dat enkele spelers al rekening hielden met een afgelasting. Onterecht, want op Kloetinge gaat het altijd door, maar voordat ze dit begrepen was het kwaad al geschied. Desondanks stonden de meeste spelers ‘relatief’ fit aan de aftrap. Zoals gezegd begonnen we met een flink gewijzigde opstelling aan de wedstrijd. Michaeltje en Leon vormden het spitsenduo. Marnick en Zico zorgden voor snelheid op de flanken en centraal vormden Sil en Jordi het blok. Bartje stond voor de verandering op linksback, suri (ook wel Chris genoemd) op rechts en centraal achterin hadden we met Richard en Harry een brok aan ervaring staan. Dets was de sluitpost. Het was dus logisch dat het het eerste kwartier voor iedereen even zoeken was. Toch is het jammer dat we dit na een kwartier moesten bekopen met een Kloetingse kopbal die in de touwen verdween nadat er geheel vrij ingekopt kon worden, 0-1. Het lijkt wel of we een abonnement hebben op een tegengoal in het eerste kwartier. Het is zo jammer dat we telkens achter de feiten aan moeten lopen. Toch werd het tegendoelpunt niet als zware last ervaren. Af en toe creëerden we mogelijkheden, waar vooral Michael dicht bij een doelpunt kwam Echt grote kansen waren er echter niet aan beide kanten. Hierdoor gingen we met een 1-0 achterstand de rust in. Het ging op zich niet heel slecht en in de rust werd er dan ook op gehamerd dat er mits we nog iets scherper en slimmer zouden spelen er vandaag goede mogelijkheden lagen om punten te pakken. Er werd blijkbaar goed geluisterd want de tweede helft begonnen we erg sterk. Het was na een minuut of 3 Michael van Langevelde die na een mooie steekbal alleen op de keeper kon afgaan en koelbloedig afrondde, 1-1. Nu waren we los. Kloetinge werkt bij sommige spelers blijkbaar erg motiverend en er werden vliegende tackles ingezet waarbij soms zelfs de schouders gehaald werden. Er werd zo nu en dan ook heel aanvaardbaar voetbal gespeeld en we creëerden steeds meer mogelijkheden. Het was ‘oud’ Hoekie 4 speler Sil die ons met een mooie kopbal uit een zwaarbevochten voorzet van Jordi op voorsprong zette, 1-2. Het leek wel een kopie van het eerste tegendoelpunt. Zowel Sil, Michael als Harry bleken vandaag van toegevoegde waarde te zijn. Sil buffelde als vanouds op het middenveld en bracht niet zelden de Hoek 4 spitsen in stelling. Michael stichtte met zijn snelheid en behendigheid veel gevaar en Harry vormde een betrouwbaar slot op de deur. Zouden we dan eindelijk de tweede overwinning van het seizoen binnen halen? Omdat we nog niet zo vaak zo ver in de wedstrijd op voorsprong gestaan hebben waren we helaas net niet slim genoeg om onze voorsprong te verdedigen. Niet ver voor het laatste fluitsignaal stoomde Kloetinge nog eens op en zette al dan niet in buitenspelpositie de gelijkmaker op het scorebord, 2-2. Dat deze stand in onze ogen geen recht deed aan de verhoudingen op het veld bleek wel omdat we er in een stomende slotfase nog alles aan deden om het punt te verdrievoudigen. De gemoederen liepen hier en daar nog hoog op, onder andere na een flinke tackle van de Kloetinge aanvoerder recht voor de Hoek dug-out. Hij dacht hier mee weg te komen maar daar stak trainer Tolle een voetje voor. Het bleef uiteindelijk overigens wel allemaal binnen de perken en na de wedstrijd werd de vriendschap weer gesloten. De grootste mogelijkheid was uiteindelijk nog wel voor Thijs die na een mooi geplaatst afstandsschot de kruising raakte. De bal wilde er echter niet meer in en dus bleef de 2-2 op het scorebord staan. De conclusie van vandaag is dat ondanks dat we wederom snel op achterstand kwamen we het nu wel konden opbrengen om terug te vechten. Vooral de tweede helft was de strijdlust overduidelijk en werd er ook aardig gevoetbald. Dat we uiteindelijk met slechts 1 punt staan in plaats van 3 is wel erg zuur maar het vertrouwen richting volgende week als we thuis Zeeland Sport 2 ontvangen is denk ik weer gegroeid. Nadat we in de kleedkamer enkele kannetjes Amstel gekuist hadden vertrokken we weer richting Sporpark Denoek. Arno vond het blijkbaar wel erg gezellig in het hokje met de scheidsrechter want hij bleef zo lang weg dat iedereen hem vergat en we buiten Kloetinge moesten omdraaien om hem op te pikken. Aangezien de terugweg van Kloetinge in het verleden vaker gevaarlijk bleek vermeden we de beruchte A58- bocht en reden we de toeristische route huiswaarts