Zelfvertrouwen lijkt ver weg bij treurig Hoek
06 oktober 2008
In de Pers
Aan de blik van Gaby Demanet was te zien dat hij het er niet mee eens was geweest, maar toch was het gebeurd. Paul Telussa, herstellend van een herseninfarct, maar nog niet zo ver dat hij zelf weer kan trainen, stapte zaterdag de kleedkamer van Hoek binnen om het elftal op te peppen voor het thuisduel met Sparta Nijkerk. De Belgische coach, die hem vervangt, had het natuurlijk liever zelf willen doen. Maar het is de vraag of het veel had geholpen.
Hoek speelde zo zeldzaam slecht tegen het net zo beroerde Sparta Nijkerk dat zelfs de 0-0 na een treurige middag niet op het scorebord bleef staan. Zestien minuten voor tijd kreeg het thuispubliek nog meer miserie over zich uitgestort toen Joris van Rooijen zijn ploeg uit een hoekschop van dichtbij naar de eerste winst van het seizoen schoot (0-1).
Volgens Telussa was het een toevalstreffer. "De gelukkigste heeft gewonnen", vond hij met een vleugje chauvinisme, want zelfs in de Hoekse gelederen was bijna niemand het met hem eens. Gaby Demanet bleef er onverstoorbaar onder. De toon waarop hij sprak was zorgelijk, van onrust was geen sprake. "Kijk, zo aanvallend als vandaag hebben we nog niet eerder gespeeld", sprak hij bedachtzaam. "Ik had voor drie aanvallers gekozen, omdat we tegen de meest kwetsbare verdediging van deze klasse speelden."
Dat maakt het optreden van tegen Sparta Nijkerk nog pijnlijker, want als dit inderdaad Hoeks meest offensieve elftal was, dan wordt het hoog tijd voor een stuk of twee, drie nieuwe aankopen om nog meer onheil te voorkomen. Joan van Belzen is een prachtige keeper, verdedigend heeft Hoek vooral in het centrum voetballers die tot de beste spelers van de hoofdklasse behoren, maar de onmacht op de helft van de tegenstander was zaterdag weer schrijnend.
Drie aanvallers? De meest offensieve speelstijl? Hoe kan het dan dat er tegen de tot zaterdag slechtste ploeg uit deze klasse niet één uitgespeelde kans werd geteld. Als er al eens iemand in de buurt van de goal van Sparta Nijkerk kwam, dan was het Thomas Ragut, de man die met twee paar longen is uitgerust, maar de schotkracht heeft van een soldaat die met een pijl en boog naar een atoomoorlog wordt gestuurd.
"Het is niet zijn schuld dat we niet scoorden", zei Demanet. Wel van Regilio Pinas, die zijn scherpte nog lang niet heeft gevonden, van Ferry Alfons, die nog lang niet de dreiging van vorig jaar in zijn spel heeft en van Alan Grozdanic, die wel veel loopt met de bal, maar zelden voor de goal verschijnt. En eigenlijk is het ook de schuld van de beleidsvoerders, die veel te lichtvaardig hebben gedacht over het gemis van een scorende spits in de selectie.
"We zijn er hard naar op zoek", zei Nico Boussen, de sponsor met een zekere invloed op het technische vlak zaterdag tegen een Belgische reporter die een portret van Demanet kwam maken. Maar het is natuurlijk veel te laat om nu nog de markt op te gaan.
Hoek heeft de slag na vijf wedstrijden al definitief gemist. De koplopers, met IJsselmeervogels als uitgesproken kampioenskandidaat, zijn al zo ver weg, dat het uitgesloten is om nog mee te doen voor de titel.
De ambitie kan nog wel bij de top vijf liggen, als het met de bezieling en het zelfvertrouwen snel weer de goede kant opgaat. Want wie Hoek zaterdag aan het werk heeft gezien, moet vrezen voor een heel mager seizoen.