Ysebaert heeft scherpte terug

Zoals Jan Huygens vorig jaar is Ysebaert nu al weken de koele afmaker in het elftal dat zaterdag liet zien ook mindere wedstrijden te kunnen winnen. De tegenstander was soms bikkelhard in de duels, voor rust was het een weinig attractieve partij en Hoek raakte pas in de tweede helft op volle toeren. Het bevrijdende doelpunt viel drie minuten voor het einde. Daarna werd er nog wel tien minuten blessuretijd bijgeteld, omdat Nunspeet voor de goal met eindeloos tijdrekken op 0-0 had gegokt. ,,We kwamen er voor die tijd niet door, want ze bleven met zes, zeven man voor de goal hangen", voerde John Schot als excuus aan voor de vergeefse jacht op goals. Sam Ysebaert kon zich als diepe spits amper bewegen in het overbevolkte strafschopgebied en liet zich om die reden nogal eens terugvallen uit het centrum om ruimte voor de opkomende spelers te scheppen. ,,Het ging na de rust opeens veel beter, met veel tikken, in een hoog tempo", vond de aanvaller. Kort voor tijd werd de ploeg ervoor beloond. John Schot gaf een steekballetje, Thomas Ragut kwam vrij voor de goal, schampte de bal en liet Ysebaert van dichtbij scoren. Met vijf goals in de laatste vijf duels lijkt de ex-prof zijn vroegere niveau en scherpte terug te hebben. ,,Ik klop het af hoor, maar het gaat met mijn gezondheid heel goed", vertelde hij na de wedstrijd. En zaterdag bleek ook dat Ysebaert in deze vorm onmiskenbaar een betere voetballer is dan Huygens, die in de eerste plaats een koele afmaker was. Hoek toonde zaterdag na een gezapige start karakter en vechtlust. Willem Leushuis voelde feilloos het moment aan om zijn elftal opportunistisch en met risico's te laten aanvallen. ,,Want als je kampioen wilt worden, moet je dit soort wedstrijden gewoon winnen", doceerde de coach. ,,Ook als je belangrijke spelers als Imagbudu en Alfons moet missen." Björn Langeveld maakte na de rust al zijn rentree. Als centrale man op het middenveld was hij de motor van het elftal in de opbouw. Twee keer kroop Hoek na de rust weliswaar zelf door het oog van de naald, maar Joan van Belzen voorkwam met prachtige reddingen dat Van de Bunte en Schouten konden scoren. Bert den Hamer, na de rust naast Ysebaert de spits ingestuurd, miste op zijn beurt tegen het einde een reuzenkans op 2-0. Hij schoof de bal oog in oog met keeper Reijs naar rechts, maar te onzorgvuldig om invaller Mark de Haas voor een lege goal te zetten. Leushuis kon er in de euforie van de winst om lachen. ,,Met de middelen die we hebben, vind ik dat we uitstekend hebben gespeeld", vond hij. ,,De omzetting met Bert den Hamer in de spits pakte goed uit en met Björn Langeveld gingen we nog beter voetballen." Het was, verzuchtte de trainer, wel een opluchting dat de goal toch nog viel. ,,Ik heb zelf genoeg meegemaakt, maar mijn spelers moeten de druk ook aankunnen." Terwijl er harde rockmuziek uit de kleedkamer opsteeg, trok hij tevreden aan een dun sigaartje. Een uitdagende vraag: ,,Kan hij met dit Hoek kampioen worden? Ja, natuurlijk, lachte Leushuis. ,,Anders was ik hier toch nooit trainer geworden."