Wie ben ik om de jongens te laten zitten

Eerste keeper Merlijn Swennen raakte drie weken geleden geblesseerd. Zijn vervanger werd Gerben de Kievit. De tweede doelman maakte in de duels met Excelsior Maassluis en Scheveningen echter geen al te solide indruk, waarna een beroep werd gedaan op Jaap Pijnenburg. Na ruim zes maanden (22 maart 2003, uit tegen Rijnsburgse Boys) maakte hij zaterdag zijn vierde rentree. "Dit is een noodoplossing. Ik moet eigenlijk gewoon werken", zei Pijnenburg, die op zaterdag doorgaans keukens aan de man probeert te brengen. Pijnenburg: "Het komt vanuit de groep. We zitten in een fase dat we wat rust kunnen gebruiken. Gerben heeft het naar zijn mogelijkheden goed gedaan, maar is nog jong. Ik heb de ervaring en wat ook belangrijk is: ik ben nog fit. Als ik dat gevoel niet had gehad, was ik er nooit aan begonnen." Hij liet tegen Hoek zien het vak nog niet te zijn verleerd. Zijn reflexen waren goed, en bij hoge ballen was hij zeker van zijn zaak. Toch ging hij uiteindelijk nog als verliezer van het veld. In de 78e minuut kreeg hij bij een voorzet vanaf links de bal niet onder controle. In een poging dat schoonheidsfoutje te herstellen, vergreep hij zich vervolgens aan Pascal Smessaert. De straf was een gele kaart en een strafschop, waaruit Anthony Annicaert zijn ploeg de 3-2-zege bezorgde. "Smessaert liep eerst tegen mij op", stelde Pijnenburg naderhand. "Vraag het maar aan die jongen." De Belgische verdediger van Hoek gaf later inderdaad toe dat hij tegen de keeper was opgelopen. "Zie je nu wel", zei Pijnenburg. "Ik was er ook van overtuigd dat ik een vrije trap mee zou krijgen. Een keeper behoort beschermd te worden. Als dat niet gebeurt, houdt het op en verlies je die pot gewoon. Schrijf maar op dat het aan mij lag. Dat doet me niks. Ik heb een brede en gladde rug."