Vogels worden lamgelegd in topper tegen Hoek

De Belg, die aan een superieure reeks bezig is, maar nog altijd als tijdelijke vervanger van Paul Telussa wordt gezien, vond dat de tegenstander met zó veel kwaliteiten maar weinig kansen had afgedwongen. Zijn collega zei: "Ik speelde voor het eerst dit jaar met allevier mijn spitsen, maar kansen hebben we bijna niet gekregen." En over gelijkenissen gesproken. Hoek speelt in deze klasse zelden of nooit met een speler uit de eigen rangen. IJsselmeervogels heeft nog wel wat eigen kweek, maar zaterdag kwam de kampioen door blessures voor het eerst ook uit zonder één echte Spakenburger binnen de lijnen. Het verschil in de wedstrijd, die met twee ploegen in een hoog tempo werd gespeeld, zat hem het meest in de manier van scoren. André Kemper schoot zijn ploeg voor de rust (27e minuut) naar een voorsprong met een buitenspelluchtje. Stijn Mahieu maakte zes minuten later gelijk met één van zijn zeldzaam mooie goals. De tegentreffer van de Vogels was na afloop voer voor discussies. Giovanni Siereveld tekende met zijn vinger op de bovenkant van zijn hand de situatie. "Kijk, hier stond ik, op dezelfde lijn als Michael Koné, achter ons stond niemand meer. En die Kemper was ons al voorbij toen die pass werd gegeven." Buitenspel dus, zo verzekerde de centrale verdediger. Het zou een tikje wrang zijn als het verhaal klopt, want Hoek heeft nog niet zo vaak met gelijke wapens gestreden tegen de gelouterde Spakenburgers. Het had voor én na de rust hele periodes van initiatief en overwicht. Dat leidde in de laatste twintig minuten tot kleine kansen op de winnende goal. Zo strandde een combinatie tussen Ferry Alfons en Alan Grozdanic net voordat de Serviër kon inschieten. Alfons spurtte met Pierre Tosch om de bal, raakte hem kwijt, maar kreeg hem toch weer in bezit en raakte onderweg naar de goal beklemd tussen drie tegenstanders. De vraag om een strafschop was te veel van het goede. Grozdanic verscheen aan de rechterkant, stiftte de bal hoog naar de tweede paal, waar net niemand stond om in te koppen. En de ingevallen Jeroen van de Broeke trok een streep van een schot vanuit de tweede lijn, dat naast het doel van de Vogels ging. Wat de recordkampioen bij de amateurs er tegenover stelde, was niet al te indrukwekkend. De voorhoede, één van de beste aanvalslinies uit de hoofdklasse, werd vrijwel de hele wedstrijd lamgelegd door de Hoekse verdediging met Giovanni Siereveld en Geert Bosschaart in het centrum en Tim Mechelink en Michael Koné op de vleugels. Trainer Wesseling had aangekondigd: "We spelen zoals het Nederlands elftal op het EK, met een ruit van vier aanvallers van wie Jeffrey Winter in de rol van Ruud van Nistelrooy speelt." Maar veel angst boezemde die speelwijze Hoek niet in. "Ik kijk absoluut niet op tegen dat soort spitsen", zei Siereveld, die er samen met Geert Bosschaart voor zorgde dat Jeffrey Winter niet één keer gevaarlijk kon zijn en dat het centrum werd afgeschermd voor de steekpass vanuit het middenveld. Veelzeggend was ook dat drie van die vier spitsen (Winter, Steinrath en Meurs) vroegtijdig werden gewisseld. Hoek zette tegenover het spitsengeweld veel voetballend vermogen in de opbouw. Wesseling was de zoveelste trainer die over Stijn Mahieu zei: "Wat een voetballer is dat zeg." Ferry Alfons groeide voorin langzamerhand ook weer naar zijn beste vorm toe. Hij vocht in de tweede helft heerlijke duels uit met de robuuste verdediger Tosch, die hij voor de rust het nakijken gaf bij de aanval waar de goal van Hoek uit voortkwam. De voorzet die vanaf rechts volgde, werd door Mahieu met een volley hard en zuiver binnen geknald.