Twijfels bij Kloetinge na vrije val na rust

De ineenschrompeling in de tweede helft zorgde voor verwarring en twijfels binnen de gelederen. "Het is niet de eerste keer dat we zo in de problemen komen", stelde Emiel Dorst ver na afloop enigszins verbitterd vast. "Ook in de voorbereiding zaten we in de slotfase van een aantal wedstrijden er finaal doorheen. Nu tegen Quick Boys gingen we ook weer kapot. Dat geeft stof tot nadenken." Voor trainer Diederik Hiensch is het allemaal wel verklaarbaar. Enkele vaste krachten (Wouter Labrujère, Erik de Groene, Pieter de Munnik) hebben in de voorbereiding vanwege blessures een trainingsachterstand opgelopen en zijn hierdoor in conditioneel opzicht nog niet honderd procent. "Daardoor werd het in de tweede helft tegen Quick Boys een survival", vond de oefenmeester. Hiensch probeerde in die slotfase via het inbrengen van twee verse krachten de druk nog wel van de ketel te halen, maar omdat ook tal van andere spelers (Dorst, De Munnik, Lekawael, Van der Woerdt) naar adem hapten, sorteerde dat weinig effect. "Achteraf mogen we nog blij zijn met die 3-3", vond Dorst. Het conditionele aspect woog zwaar, maar ook in speltechnisch en tactisch opzicht schortte er in die tweede helft wel het een en ander aan bij Kloetinge. De Bevelandse formatie had het moeilijk met het positiespel van Quick Boys en zag zich voortdurend geplaatst tegenover een overmacht van opkomende spelers. Afgezien van de keeper viel iedereen aan bij de opponent. Het leverde een prachtig schouwspel op van een ploeg die constant in beweging was en één keer raken tot kunst verhief. Kloetinge stond erbij, keek ernaar en werd er tureluurs van. En de spaarzame keren dat Kloetinge dan eens in balbezit raakte, was het de bal vaak weer snel kwijt. De aanvallers, die voor de pauze nog zo geschitterd hadden, werden nu veel feller op de huid gezeten en voortdurend afgetroefd. Daarnaast ontbrak op het middenveld een rustpunt. "We vergaten te voetballen", vond Hiensch. De druk van Quick Boys werd Kloetinge uiteindelijk te veel. De verdediging wankelde en bezweek, met een vervelende hoofdrol voor Micha Lekawael. De rechtsback, die afgelopen week vader was geworden, kon het niet meer bijbenen en moest het nogal eens afleggen tegen de vaardige Maarten Bak. Tot twee keer toe had hij schuld aan een doelpunt. Nadat Remco Torken in de 65e minuut te veel vrijheid had gekregen van Erwin van der Woerdt liet Lekawael zich op links twee keer aftroeven. In de 71e minuut mocht zijn directe tegenstander Bak ploeggenoot Peter Timmermans bij de tweede paal in stelling brengen (bij dit doelpunt ging ook Arno Melaard niet vrijuit) en in de 88e minuut verloor de moegestreden Lekawael invaller Remco Visser uit het oog. Die aarzelde geen moment, zette de bal voor, waarna Torken bij de tweede paal de gelijkmaker in kon koppen: 3-3. Voor Kloetinge was het een zure afsluiting van een middag die zo veelbelovend was begonnen. Quick Boys mocht dan ook in de eerste helft aardig, technisch onderlegd en aanvallend spel laten zien, het was de thuisclub die de zaken het slagvaardigst aanpakte. In tegenstelling tot vorige week werd nu wel scherpte getoond. Het leidde tot een ongekende weelde. Na veertien minuten was het al 2-0. Eerste kopte Emiel Dorst bij de tweede paal raak en even later verraste Ronald Zuijdwegt de keeper met een fraaie boogbal: 2-0. Op slag van rust werd het zelfs 3-0, toen Ronald Zuijdwegt weer eens aan de aandacht van zijn directe bewaker was ontsnapt en op links uitbrak. Met een lage voorzet bereikte hij Dorst, die goed voor zijn man kwam en de bal hoog in het doel werkte: 3-0. "Als je na 45 minuten achter staat met 3-0 kom je niet echt geloofwaardig over als je roept dat er nog kansen liggen", zei trainer Gert Aandewiel van Quick Boys, "maar ik heb het in de rust toch geroepen. Afgezien van de flaters achterin was ons spel helemaal niet zo slecht." "De tussenstand gaf een vertekend beeld", moest ook collega Hiensch erkennen. "Op het moment dat dan de 3-1 valt, weet je dat het moeilijk wordt." Toch had Kloetinge het nooit zo ver mogen laten komen, besefte ook de oefenmeester. Na vorige week is het in elk geval opnieuw een duidelijk signaal. Kloetinge zit eigenlijk nog middenin de voorbereiding en is zoekende.