Ter Leede verwacht toch weer mee te gaan doen

Ter Leede kende dit seizoen een perfecte start. Met vijf overwinningen op rij gaven de Sassenheimers hun visitekaartje af. Des te opvallender was daarna het vervolg. Negen duels leverden nog slechts een keer de volle winst op. Verder schraapte de ploeg van trainer Arie Lagendijk vier gelijke spelen bij elkaar. Dat stond dus in geen enkele verhouding tot elkaar. “Te veel dragende spelers konden niet brengen wat in hun vermogen lag”, verklaart Lagendijk de gebeurtenissen van de achterliggende periode. “Dan heb je het over vorm, vertrouwen, blessures, dingen die niet trainbaar zijn. Het was allemaal te omvangrijk. Dat baarde wel zorgen, maar ik ben er gewoon in blijven geloven. Intern is er ook niets mis.” Patrick Kalkema is zo ’n speler waar momenteel weinig vertrouwen in steekt. De rechtsbuiten kan met zijn snelheid en behendigheid een verdediging tot wanhoop brengen, maar tegen Hoek liet Kalkema zien dat hij nog lang de oude niet is. Maar feitelijk was Kalkema de enige die uit de toon viel. Rogier Koordes bijvoorbeeld, speelde op het middenveld een uitgekiende partij en voorin gooiden Florencio Cornelia en Anouar Hamdi alle schroom van de weken daarvoor van zich af. Hamdi had alleen voor de pauze de pech op het slechtste stuk veld te moeten opereren. Vrijwel iedere actie smoorde in het daar ontstane moeras. In de tweede helft kwam de linksbuiten aan de andere kant “op het droge” veel beter uit de verf. Had Ter Leede moeten aantreden tegen een club uit de regio, dan was het veld vast en zeker in de herkeuring gekomen en de wedstrijd zeer waarschijnlijk afgelast. Hoek moet echter bij uitwedstrijden altijd vroeg van huis en dus gold de toestand van het veld in de ochtenduren als maatstaf en die was toen nog goed. Scheidsrechter Van de Ketterij gaf uiteindelijk groen licht, omdat hij het terrein ongevaarlijk en dus bespeelbaar achtte. Bleef staan de vraag of spelen wel zin had. Blaasvoetbal op een hier en daar compleet doorweekt veld wordt een vorm van loterij. En toeschouwers verlangen in dit soort situaties al gauw naar de kachel binnen. Het pleit voor beide ploegen dat ze getracht hebben er het beste van te maken. Bij vlagen was toch waar te nemen dat hier de betere teams van de hoofdklasse A aan het werk waren. Er was ook onderling respect voor elkaar, met uitzondering van Djamel Buyse die tien minuten na rust met een gestrekt been Mark Jansen van Ter Leede uit de wedstrijd schaafde. De middenvelder van Hoek ontsnapte aan zijn tweede gele kaart dankzij een wel erg coulante Van de Ketterij. Na de pauze speelde Ter Leede sterker dan in de eerste helft. Wind in de rug bleek daarmee weer eens eerder een nadeel te zijn in plaats van een voordeel. Tegen de storm in hield Ter Leede keurig de bal laag bij de grond en daardoor lang in de ploeg. Hoek liep voortdurend op het middenveld getalsmatig achter de feiten aan. Als gevolg daarvan kwamen de spitsen Leon van den Ouden en Arjan Human in een isolement te verkeren. Hoek kon na afloop slechts wijzen op dat ene schot van Wesley de Smet op de paal als de enige grote kans in negentig minuten. Dat had halverwege de tweede helft de gelijkmaker (1-1) kunnen opleveren en wellicht daarna de balans naar de andere kant kunnen doen uitslaan. Maar toen Hoek in het laatste kwart van de wedstrijd de verdedigende stelling noodgedwongen overboord zette, was het wachten ook op het moment dat Ter Leede definitief zou toeslaan. Cornelia, voor rust al goed voor 1-0, maakte na een vrije doorgang acht minuten voor tijd zijn tweede doelpunt. Pal voor sluiting gaf Hicham Rbii de uitslag nog meer inhoud. Aan de 3-0 ging een combinatie vooraf, waarmee Ter Leede herinneringen opriep aan de prestaties aan het begin van dit seizoen. Hoek-trainer Johan Ballegeer zei voor de 2-0 nog altijd in een gelijk spel geloofd te hebben. Dat was ook het uitgangspunt van de middag geweest. “Maar het was allemaal te weinig wat we hebben laten zien. De bewegelijke spitsen van Ter Leede hebben ons pijn gedaan”, gaf de Belgische oefenmeester toe. Ballegeer keerde dit seizoen terug bij Hoek, de club die hij in 1996 naar het kampioenschap leidde. Dinsdagavond kan Ballegeer opnieuw Zeeuws Vlaamse geschiedenis schrijven, wanneer Hoek in Almelo moet aantreden in de achtste finale van de Amstel Cup tegen Heracles. “Leuk, maar de competitie is natuurlijk belangrijker”, luidde Ballegeers commentaar. Uitgeteld voor de titel is Hoek zeker nog niet. Daarvoor zijn de onderlinge verschillen op de ranglijst te klein. Maar iedere nederlaag kan wel verstrekkende gevolgen hebben. Zoals elke overwinning later van doorslaggevende betekenis kan zijn. Ter Leede bewees zichzelf wat dat betreft een uitstekende dienst. “De eerste wedstrijd na de winterstop doen we weer volledig mee”, keek Lagendijk al uit naar de hervatting van de competitie.