Roelof Ruules - 1932-2001

Het prototype is iemand die snel de loopbaanladder opklimt en die de toppositie in Terneuzen ziet als een tussenstap, nodig om na drie, vier of vijf jaar een nog gewichtiger functie te gaan bekleden in thuisland Amerika. Zo hebben zich in bijna veertig jaar Zeeuws-Vlaamse Dow-geschiedenis veel directeuren gemanifesteerd als voorbijgangers die niet de interesse en amper tijd hadden om een band met Zeeuws-Vlaanderen te ontwikkelen. En waarom ook... Daar hadden ze toch mensen als Ruules voor. Ruules wortelde wel in het gebied waar zijn werkgever zo'n dominante plaats inneemt. Begonnen als laborant voldeed ook hij aan Amerikaanse maatstaven door snel carrière te maken bij de multinational. Het verschil is dat zijn ladder steeds in Terneuzen bleef staan. De hoogste tree daarop was voor hem het vicevoorzitterschap van de Raad van Bestuur van Dow Chemical Benelux. Maar al voor die tijd bleek het onderhouden van externe relaties zijn sterke kant, waar het bedrijf gretig gebruik van maakte. Hij praatte graag en veel en met overtuiging. Zo introduceerde hij het flexibele pensioen, dat landelijk navolging kreeg en brak hij een lans voor arbeidsovereenkomsten op maat van de individuele werknemer in plaats van cao's. Ruules werd niet toevallig de eerste topman die buiten de Dowpoort een representatieve en invloedrijke functie kreeg. In 1984 werd hij voorzitter van de Kring van Werkgevers in de Kanaalzone. Dat mes sneed aan twee kanten. Dow kreeg een lijntje naar een soms vijandige buitenwereld en de in de Kring verenigde bedrijven verheugden zich in een voorman naar wie ook buiten Zeeuws-Vlaanderen zou worden geluisterd. De Terneuzense chemiereus kan qua omzet en werkgelegenheid per slot van rekening ook landelijk aansprekende cijfers laten zien. Bovendien ontpopte Ruules zich als een intelligent voorzitter met hier wel gewaardeerde on-Amerikaanse trekjes als gevoel voor humor en een wat filosofische inslag. De Drent voelde zich als een vis in het water, kreeg in die tijd niet voor niets de bijnaam burgemeester van Zeeuws-Vlaanderen, liet zich gelden waar hij kon, tot in Den Haag toe. In eigen regio was hij ondermeer mede-oprichter van het Toeristisch Bureau Zeeuws-Vlaanderen, de stichting ter promotie van literatuur Prometheus en als bestuurlid van het ROC had hij grote inbreng bij het samenbrengen van bedrijfsleven en onderwijs. Na een loopbaan van 34 jaar bij Dow ging Ruules eind 1990 met pensioen; twee jaar later legde hij, luid bejubeld op een afscheidsbijeenkomst, de voorzittershamer van de Kring neer. Helemaal stil zou het nadien rond de in Philippine neergestreken oud-topman echter nooit worden. Zijn maatschappelijke interesse demonstreerde hij nog maar twee jaar geleden voor het laatst door voorzitter te worden van de ambitieuze voetbalvereniging Hoek, ook zo'n positie waar zijn gevoel voor externe relaties Roelof Ruules uitstekend van pas kwam. Hij ontwikkelde snel affiniteit met 'het spelletje' door zelden een wedstrijd van het in de hoofdklasse uitkomende keurkorps van Hoek te missen. Lang heeft de club echter niet kunnen profiteren van de betrokkenheid van deze spin in het web, die ook met zijn functie bij Hoek liet zien in Zeeuws-Vlaanderen geen voorbijganger te zijn.