Quick Boys heeft het eindelijk te pakken

Aandewiel had de wedstrijd tegen Ter Leede extra belangrijk gemaakt. De trainer had wat overdreven door zijn spelersgroep te zeggen dat het hier om dé wedstrijd van het seizoen ging. Aanhaken of afhaken was volgens hem de inzet van de wedstrijd tegen Ter Leede. ,,Het zou toch doodzonde zijn om met deze selectie niet om het kampioenschap te spelen'', had de trainer de spelers voorgehouden. Dit verhaal, gevoegd bij het gegeven dat de ploeg zich in de eerste wedstrijd van het seizoen door Ter Leede 'gepiepeld' voelde, zorgde ervoor dat Quick Boys op scherp stond. Het is in zo'n geval niet eens nodig dat alle spelers in vorm zijn. Hendrik van Beelen bijvoorbeeld heeft het nog niet te pakken, maar hij compenseert dat met enorme strijdlust. En ook Dennis den Turk maakte nog niet duidelijk waarom hij nou een toegevoegde waarde zou zijn voor Quick Boys. Gelukkig stralen de andere spelers genoeg energie uit. Niels van Duijn bijvoorbeeld was een openbaring als rechtermiddenvelder en aanvaller Marnix van der Gun raakt wel eens een bal verkeerd, hij blijft het à la Dirk Kuijt de verdedigers lastig maken. Ter Leede is geen schim meer van de ploeg die zo fris aan de competitie begon en de eerste vijf duels met het maximum van 15 punten afsloot. Zes punten haalden de Sassenheimers uit de zeven wedstrijden die volgden, een gemiddelde waar een degradatiekandidaat zich voor zou schamen. Het wonderlijke is dat Ter Leede nog steeds medekoploper is in een klasse waarin de krachtsverschillen klein zijn. Maar in de vorm van afgelopen zaterdag hoeft Ter Leede zich geen enkele illusie over een hoge eindklassering te maken. Er is wel voldoende kwaliteit, maar onvoldoende strijdvaardigheid. Terwijl Quick Boys zijn hele ziel en zaligheid in de wedstrijd gooide, trokken te veel Sassenheimers de benen terug, 'juffrouwenvoetbal' in een ernstige vorm. Tekenend waren drie gevallen waarbij Sassenheimers zich kermend ter aarde stortten en om verzorging wenkten alsof er knie- dan wel enkelbanden waren gesneuveld. Trainer Arie Lagendijk kent zijn pappenheimers intussen, hij liet op die momenten niet eens vervangers warmlopen. Te weinig scherpte in de duels betekent meestal ook te weinig scherpte in andere situaties, bijvoorbeeld voor het vijandelijke doel. Daar kwam Ter Leede meer dan voldoende, maar een handvol één tegen één duels met Peter Kromhout eindigden alle in het voordeel van de Katwijkse doelman. Het enige doelpunt van Ter Leede kwam uit een strafschop. Patrick Kalkema dreigde een duel van Dennis den Turk te verliezen en ging liggen. Florencia Cornelia schoot er zijn negende van het seizoen in. Daarvoor was Quick Boys al op 1-0 gekomen. Van Duijn begon bij de middenlijn aan een solo en sloot die af met een schotje met zijn linkerbeen. Waasdorp deelde in de Sassenheimse malaise en duwde de bal in zijn eigen bovenhoek. Vlak na rust verscheen Ter Leede weer twee keer vrij voor het Katwijkse doel. Beide malen redde Kromhout. Na zijn tweede ingreep stuurde hij met een verre trap Van der Gun de diepte in, die een paar Sassenheimers en doelman Waasdorp zijn hielen liet zien: 2-1. Het was eigenlijk de genadestoot voor Ter Leede. Quick Boys rook bloed en schakelde nog een tandje bij. Remco Torken zorgde voor 3-1 na een mooie actie van Van Duijn. Hendrik van Beelen won kort daarop een stevig duel van Carlo van Zelst en dat betekende de inleiding tot de 4-1 van Derek van der Plas. Trainer Aandewiel zei dat hij lang op een dergelijke voorstelling van zijn ploeg had moeten wachten. ,,Het is het grootste cliché uit de voetballerij, maar het begint allemaal met inzet.''