Praatjesmakers genoeg in Hoek

Niemand was er rouwig om dat de presentatie van hoofdklasser Hoek gisteren in een nieuw jasje was gestoken, overgoten met een ‘sausje’ afgekeken van de televisie, en met Jan Mieras in de rol van Jochem van Gelder. Kortom; het was gisteravond ‘Praatjesmakers’ bij Hoek. „Maar die naam moet je zuiver op deze spelerspresentatie plakken en beslist niet op de vereniging“, haastte de kersverse voorzitter John Smael zich te zeggen. „Want na het afgelopen seizoen is gepaste bescheidenheid zeker niet misplaatst. Die jaargang valt niet meer uit de boeken te poetsen, maar we kunnen wel proberen om de wrange smaak zo snel mogelijk weg te spoelen met goede resultaten. Bestuurlijk“, zo liet de preses nog optekenen, „gaat het in elk geval uitstekend. De samenwerking met sponsorstichting en supportersclub verloopt perfect, ik kan er niets anders van maken.“ De presentatie van hoofdklasser Hoek-nieuwe-stijl beleefde dus zijn première. Met tenten voor de kantine en bestuurskamer en een tent voor de tribune waar de spelers gepresenteerd werden op de wijze zoals ook kinderen in het populaire NCRV kinderprogramma voor het voetlicht komen. Jan Mieras, voorzitter van de supportersclub, ervoer echter dat volwassenen vaak moeilijker te verleiden zijn tot spontane uitspraken dan kinderen. Spelers, technische staf en begeleiders, werden op een golfkar aangevoerd naar de tent, waar ze dus ‘aan de tand’ werden gevoeld door Mieras. Beetje bij beetje ontstond zo een soort van elftalfoto. Een echte foto werd overigens gemaakt van zeventien leden die inmiddels veertig jaar lid zijn van Hoek. De hoofdklasser, zo wilden de geruchten, zou gisteravond nog een nieuwe, Duitse speler, een centrale verdediger, presenteren. En inderdaad, even voor halfnegen, werd met veel tromgeroffel de nieuwste aanwinst gepresenteerd. Het bleek inderdaad een echte balafpakker, maar wel een viervoeter die van de KNVB waarschijnlijk geen spelerslicentie zou krijgen. Een Duitse herder dus. Zijn begeleider liep rond in een outfit die een opmerkelijke gelijkenis toonde met het groen van een andere Zeeuwse hoofdklasser. Voorafgaande daaraan was de open dag van Hoek vooral een familiedag. Schminken, een luchtkussen, wellicht een aardigheidje van de club kopen en vol bewondering kijken naar tot wat politie-honden in staat zijn. Hoewel Hoek nog moet wennen aan het fenomeen open dag zoals die ook bij bvo’s wordt gehouden, was Smael een tevreden man. „Dit moet groeien. Het is heel wat anders dan een presentatie in een theater voor louter genodigden. Maar Hoek is van iedereen die de club een warm hart toedraagt. Vandaar deze keuze.“