Paulus Egberts is tegen Kloetinge een openbaring.

ARC voorkwam zaterdag een herhaling van twee seizoenen geleden, toen het rechtstreeks naar de eerste klasse afdaalde. Het gat met nummer dertien Kloetinge is opgelopen tot twaalf punten en de Zeeuwen hebben nog maar zes duels te spelen. De Alphenaren staan zelfs comfortabel tiende, boven Noordwijk en Excelsior Maassluis. Er waren dan ook louter tevreden gezichten te zien in de kleedkamer van ARC. Sommigen waagden het zelfs te genieten. Het resultaat stond immers voorop op sportpark Zegersloot en ARC had gedaan wat het moest doen. Dat het een heel pover optreden was geweest, deerde niet. ,,De beslissing is gevallen'', zei trainer Dennis van den IJssel. ,,We hebben een slechte wedstrijd gewonnen, dat is duidelijk. We kunnen beter, maar het is een geruststellende gedachte dat het gat zo groot is.'' Twee jaar geleden was het juist in zo'n wedstrijd helemaal mis gegaan met de Alphenaren. ARC verloor van Marken en zette een vrije val in die niet meer te stoppen bleek. Verlies zaterdag had onherroepelijk tot een dergelijk scenario geleid. De komende vijf weken krijgt de ploeg van Van den IJssel vijf Duin-en-Bollenploegen tegenover zich, waarvan vier op verplaatsing. Die reeks kan ARC nu iets geruster tegemoet zien. Gelukkig maar, want misschien gaat de ploeg daardoor wat minder krampachtig spelen. Het was toevalvoetbal van de bovenste plank wat ARC liet zien en Kloetinge deed daar niets voor onder. De eerste echte kans was pas in de 26ste minuut te noteren. Wouter Verheij kreeg de bal, maar produceerde een mislukte stift. Kloetinge reageerde tien minuten later, nadat rechtsback Bryan Simons namens de thuisploeg op avontuur was geweest en zogenaamd geblesseerd bleef liggen. De inzet van spits Wilco de Valk eindigde op de kruising. Robin Kant was vlak voor rust dichtbij de openingstreffer, maar zijn kopbal eindigde op de paal. ARC ploeterde. Het baltempo was te laag, de passing te onzuiver en de onderlinge coaching ontbrak. Te vaak liet een ARC'er zich van de bal zetten, doordat een medespeler hem niet attendeerde op de aanwezigheid van een tegenstander. Te vaak was de voortzetting te gehaast, terwijl de man in balbezit tijd genoeg had om het overzicht terug te krijgen. Vormgever Stefan Schaafsma beperkte zich tot het nemen van kansloze vrije trappen van veel te grote afstand. Nieuwkomer Guillermo Graaven, de ex-prof viel meteen na rust in voor Kant, liet niet zien waarom hij een versterking zou kunnen zijn. De enige die zich onttrok aan de malaise was Paulus Egberts. De rechtsbuiten, overgekomen van TAVV, speelde zich vlak voor de winterstop in de selectie, nadat Marvin Redjosetiko aan de buitenkant niet voldeed en Bas Willemse geblesseerd was geraakt. Egberts blijkt heel snel doorgegroeid te zijn naar het hoofdklasseniveau en is een openbaring. Hij is snel, behendig en, hoewel tenger, voor de duvel niet bang. Niet al zijn acties bleken succesvol, maar hij probeerde in ieder geval iets. Van den IJssel: ,,Ik sta ervan te kijken hoe hij zich manifesteert. We geven hem veel vertrouwen. Hij moet blijven spelen vanuit zijn gevoel. Dan komen zijn kwaliteiten het best tot uiting. Hij heeft flair en dat spreekt mij enorm aan.'' Op het moment dat iedereen zich al neer had gelegd bij een puntendeling - Edgar van Schie haalde tien minuten voor tijd nog een bal van de lijn - viel de beslissing toch. Na lang gepriegel lepelde invaller David Toxopeus de bal achter de Zeeuwse verdediging. Egberts dook op en joeg de bal achter doelman Peter Noordijke. Dat de speaker een minuut later René van Meggelen tot man van de wedstrijd kroonde, wekte daarom bevreemding. Aan de vreugde over de behaalde dure punten deed het echter niets af.