Ontgoocheling bij de Blauwen

Met een veinzende blik zag trainer Dick de Boer zijn spelers, na opnieuw een dreun van jewelste, afdruipen. 'Hoe is het mogelijk?', sprak de lichaamstaal van de oefenmeester, die sinds zijn aanstelling begin december één overwinning en drie nederlagen in competitieverband begroette. Geen rapportcijfers om met een gezicht vol trots te overleggen. ,,Iedereen binnen Spakenburg is hier doodziek van,'' peinsde de coach. Alsof het een blauwdruk van de wedstrijd tegen Volendam betrof, verzuimde Spakenburg tegen Hoek opnieuw een voorsprong te verzilveren in een driepunter. ,,Het eerste half uur hebben wij ons beste voetbal van het seizoen laten zien,'' blikt centrale verdediger Jos Bouw terug. ,,Alles klopte en viel op zijn plaats.'' Spakenburg oogde in de eerste dertig minuten inderdaad als een elftal met een goed gesmeerde motor. Boordevol vertrouwen, als een harmonieus geheel. Onder leiding van aanvoerder Duncan van Moll, teruggekeerd in het basiselftal én spelend op zijn geliefde stek achter de spitsen in plaats van in de achterste linie, greep Spakenburg vanaf het beginsignaal het initiatief. In de vierde minuut van de wedstrijd stond Salim Amerzgiou aan het eind van een vlotte aanval van de Blauwen. De Nijkerker posteerde de bal vanaf de rand van het zestienmetergebied met de binnenkant van zijn rechterschoen achter de vijandelijke doelman. Na een half uur spel profiteerde spits Maurice van der Wilt van onoplettendheid in de Hoek-defensie en verdubbelde de marge. Een eenvoudige middag voor de thuisploeg leek zich te vormen. Immers, verder dan hier en daar een speldenprikje kwamen de bezoekers niet, terwijl Spakenburg in de persoon van Karim Elkaddouri enkele keren gevaar stichtte. Bouw: ,,Dan krijgen we vlak voor rust door een fout een doelpunt om de oren. Een cruciaal moment, want het vertrouwen is momenteel erg broos. Tegen die fouten is niet tegenop te voetballen.'' De herinnering aan de verkwikkende Spakenburgse voorstelling van het eerste half uur, verbleekte bij het zien van het stuurloze vervolg. Een pijnlijk contrast voor de praktisch onttroonde afdelingskampioen. Stijn Mahieu, speler van Hoek, tekende halverwege de tweede helft voor de gelijkmaker door een gebrek aan concentratie in de laatste linie bij Spakenburg af te straffen. Eenzelfde gevreesd scenario als tegen Volendam - ondanks een voorsprong het duel in de slotfase alsnog verliezen - rolde in een zucht van de tribunes. Zeker na de tweede gele kaart van verdediger Roy van Velzen. Acht minuten voor tijd ontsnapte plaaggeest Alan Grosdanic aan de buitenspelval, behield het overzicht en stelde de meegelopen invaller Arnold Nkuegam in staat het winnende doelpunt te maken. ,,Duidelijk is dat we niet in goede doen zijn,'' aldus verdediger Bouw. ,,Het ontbreekt ons aan stootkracht, vorm en slagvaardigheid.'' ,,Of het de angst is om te verliezen,'' vraagt De Boer zich desgevraagd af. ,,Geen idee. Misschien heeft het met concentratieverlies te maken. Duidelijk is dat we moeite hebben overwinningen over de streep te trekken. Dat is een zorgelijke situatie.'' De trouwe doch kritische Spakenburg-aanhang is de laatste maanden op de Westmaat qua resultaat allerminst verwend. De laatste thuisoverwinning dateert van 8 november 2008. Destijds bleek de ploeg van het toenmalige interim-duo Harry Hamstra en Melrik Beukers met 4-1 te sterk voor streekgenoot Sparta Nijkerk. Over twee weken krijgt Spakenburg een nieuwe kans op eerherstel op eigen bodem. Dan wacht nummer twee GVVV.