Nijskens past in rijke historie Kortrijk

"Wie zoekt u, de trainer?" De stugge meneer ("ik moet niets hebben van de pers") wijst toch maar even vriendelijk de weg. Ah, daar is hij, Angelo Nijskens. Hij dwaalt op dit vroege uur al door het Gulden Sporenstadion van KV Kortrijk, waar oude elftalfoto`s aan de muur mooie herinningen oproepen aan de gloriejaren van de club. De veertigjarige Hulstenaar, dit jaar aangesteld als trainer om de ambities van Kortrijk waar te maken, past wel in de rijke historie. George Heijlens, Henk Houwaart, George Leekens, Aad Koudijzer, Han Grijzenhout zijn klinkende namen in het Belgisch voetbal. Ze hebben er allemaal hun stappen gezet in de hoogtijdagen, want tussen 1980 en 1990 was KV Kortrijk een van de subtoppers in de hoogste klasse. Verval Het verval is veel later gekomen en heeft er zelfs toe geleid dat Kortrijk drie jaar geleden failliet werd verklaard. Jean-Marc Degrijse, voor meer dan de helft eigenaar van de club, wordt er niet graag meer aan herinnerd. Hij kijkt liever vooruit, want de inhaalslag is ingezet. KV Kortrijk is teruggezet naar de derde klasse en wil zo snel mogelijk terug naar de top. Het aantrekken van Nijskens en een heel scala aan nieuwe spelers moet Kortrijk als het even kan aan een kampioenschap, maar toch zeker aan promotie helpen. Dat geeft niet zo maar een beetje druk, het is voor de trainer een spel van alles of niks. Kampioen, promoveren en anders vertrekken. "Ik weet precies wat ze van me willen en dat gaat ook gebeuren", zegt Nijskens zelfverzekerd. "We hebben de spelers gekocht die dat waar kunnen maken en het draait als een trein." De enige bron van zorg is voor de trainer dat er nog pakweg vier, vijf clubs zijn in deze klasse die dezelfde ambities koesteren. Zo staat Turnhout (ook failliet geweest) bekend als een reus onder de kleintjes. En het grote KV Mechelen, waar Erwin Koeman, Piet den Boer en Lei Clijsters ooit de boegbeelden waren, is een nog grotere naam. Van KV Mechelen is niet veel te vrezen, omdat de club door de bond is gestraft met negen strafpunten. "Dat halen ze niet meer in", verwacht Nijskens." "We staan nu op twee punten van Turnhout, dus alles is nog mogelijk", kijkt Nijskens over de winter heen. En om niets aan het toeval over te laten, worden er tijdens de stop één of twee nieuwe spelers aangetrokken. Zeker een nieuwe spits, omdat een van de twee buitenlandse aanvallers voor de Africa Cup moet spelen. "We stonden eigenlijk voor de keuze``, geeft Nijskens aan. "Een trainingskamp of een scorende spits kopen. Ik heb liever een spits." Geruzie Voor Angelo Nijskens is Kortrijk een nieuwe start als trainer. Drie jaar geleden debuteerde hij bij Hoek, waar hij in zijn laatste jaren als speler heeft afgebouwd. Voordat hij er als trainer kon oogsten, liep de relatie vast op onderling geruzie. Twee mooie jaren op sportief gebied werden afgesloten met een gedwongen afscheid. "We hadden het kampioenschap nota bene voor het grijpen." De Hulstenaar, die al op jonge leeftijd naar Lokeren trok en nu met vrouw en kinderen in Lochristie woont, haalde na zijn ontslag bij Hoek op de Heyzel zijn licentie als proftrainer. "Ik had een ideaal voor ogen: jeugd opleiden bij een profclub. Met Club Brugge had ik vergaande contacten, maar toen kwam Kortrijk. Dat was een kans die ik niet kon weigeren." "Ik kende de sfeer hier, ik wist wat voor club het was. Je ziet het aan het stadion, aan de mensen, aan de organisatie: het ademt nog altijd iets groots uit.Toen ik hier vroeger met Lokeren kwam spelen, kreeg ik het Spaans benauwd als ik het stadion binnenkwam." Die tijden moet Nijskens laten herleven in de stad van 80.000 inwoners. De aanhang is hondstrouw, maar door het verval van de club wel veel minder geworden. "Het trekt wel weer aan en ze zijn nog net zo fanatiek. Als KV Kortrijk ergens komt, dan moet de politie een oogje in het zeil houden. We hebben een hechte kern van supporters`` Dick Jol "Weet je wie hier nog heeft gevoetbald", vraagt Nijskens, tijdens een wandeling door de galerij van foto`s. "Dick Jol, de topscheidsrechter. Hij speelde hier in het elftal van 1984." En over Hollanders in Kortrijk gesproken. De manager van de club reisde in die jaren naar Groningen, omdat hij zijn oog op René Eijkelkamp had laten vallen. De lange spits bleek niet te koop, maar Nol de Ruiter, toen nog trainer, had wel een andere spits, die toevallig ook zijn schoonzoon was. Zo kwam Foeke Booy voor een schijntje naar Kortrijk. De rossige spitsbleek een gouden aankoop. Twee jaar later, toen hij topscorer was in België, werd hij verkocht aan Club Brugge voor de prijs van een wereldspits. De status van trainer in dit voetbalbolwerk geeft Nijskens het gevoel dat hij bij een profclub werkt. Hij leeft er ook naar. Het ritje van huis naar het stadion kost hem elke dag zo`n drie kwartier. Meestal is hij om drie uur op de club. "We trainen pas om half zeven, maar ik heb genoeg werk. Ik spreek alles door met de manager, ik bereid hier de trainingen voor." Manager De manager is in België ook geen onbekende. Manu Ferreira, van Spaanse afkomst, heeft zelf een carrière als trainer achter de rug. "Het is misschien een overdreven luxe voor deze klasse, maar we willen geen half werk doen", legt Degrijse uit. "Hij is aangetrokken om de scouting en de aankopen te doen. Angelo Nijskens hoeft zich alleen met het voetballen bezig te houden." De selectie van nu heeft een gemiddelde leeftijd van rond de 25. De topschutter, met dertien goals, is de 28-jarige Braziliaan Fabio Guintini, de tweede spits is Joao Elias. Nijskens: "Hij is een Angolees en is international voor Rwanda, maar vraag me niet hoe dat kan. We zijn hem straks na de winterstop een maand kwijt voor de Africa Cup. Daarom zoeken we naar een andere spits." De speler met de meeste routine in het elftal is de 33-jarige Tsjech Thomas Herman, die in zijn jonge jaren voor Teplice speelde. Nijskens: "Thuis hebben we alle wedstrijden op één na gewonnen. De topper op Turnhout was een echte thriller. Ik werd zelf al na 25 minuten naar de tribune gestuurd, omdat ik volgens de scheidsrechter te veel gebaren had gemaakt (!). We maakten daarna 1-0 uit een hoekschop en hebben het tactisch goed afgemaakt. De ontlading was enorm. Het leek wel alsof we kampioen waren" Klassiek Dat belooft nog wat voor als het straks echt zo ver is. "We doen vanaf de eerste wedstrijden mee in de top en het elftal raakt met de week beter ingespeeld", stelt Nijskens vast. De speelstijl is herkenbaar: een klassieke 4-4-2 met levensgevaarlijke spitsen. "Ik laat mijn elftal op de aanval spelen als het kan, maar niet met het risico om in het mes van een tegenstander te lopen." Want Nijskens beseft het maar al te goed. Hoe zonnig het leven als trainer bij een profclub ook is, aan het eind van de rit wordt hij afgerekend op het resultaat. Kampioen, promoveren, of wegwezen. "Ik heb er mee leren leven, vroeger als speler en nu als trainer."