Musa Kanu uitgebuit door Lokeren
21 maart 2001
Hoek 1
Wekelijks komen vijf tot tien beloftevolle spelers uit West-Afrika naar België door tussenkomst van dubieuze makelaars. Met wat geluk beleven de jonge Afrikanen enkele gouden jaren bij een Belgische club.
Maar daarna worden zij weer overgeleverd aan de wetten van het goede oude kolonialisme: zwarten die aan hun lot worden overgelaten terwijl de blanke makelaars alleen oog hebben voor een miljoenenpremie van een nieuw zwart talent. Musa Kanu, een van de velen die daarover kunnen getuigen, deed dat gisteren in de senaatscommissie Mensenhandel.
De 23-jarige Musa Kanu speelt wekelijks nog één match. Met eveneens gedumpte West-Afrikaanse voetballers speelt hij een partijtje op het voetbalveld van het Antwerpse slachthuis.(red. Hoek speelt niet op een veld van een slachthuis, over zijn overgang naar Hoek wordt in dit artikel niet gesproken) Verder traint hij geregeld individueel in de hoop toch nog ergens een club te vinden. Ondertussen leeft hij van ,,het ACV Borgerhout'', getuigde Kanu gisteren in de senaatscommissie ,,Mensenhandel''. Het duurde even voor de senatoren doorhadden dat Musa Kanu gewoon stempelt.
De 23-jarige Musa Kanu heeft na zeven jaar voetbal bij Sporting Lokeren wel begrepen wie in feite handig rijk is geworden. De Vlaamse manager Karel Brocken, goed bevriend met het bestuur van Sporting Lokeren, beloofde hem gouden bergen toen de jonge Kanu bij Real Republicans Freetown in Sierra Leone furore maakte. Brocken zou in België wel even een club voor Kanu zoeken. Als het lukte, eiste Brocken wel de helft van de transfersom op.
De zestienjarige Kanu kreeg na één jaar een contract bij Lokeren. Volgens afspraak ging de helft van de transfersom naar manager Brocken, de club in Sierra Leone kreeg 20 procent en Kanu had recht op 30 procent. Hij kreeg 432.000 frank uitbetaald, hoewel op zijn kopie van het contract geen totale transfersom stond vermeld. Musa Kanu kreeg van een clubbediende echter het originele contract met de transfersom van drie miljoen frank te zien. Kanu meent dat hij dus nog minstens een half miljoen frank tegoed heeft.
-- Welk loon kreeg u uitbetaald bij Lokeren, wilde senator Anne-Marie Lizin weten. Musa Kanu: ,,Het eerste jaar kreeg ik niks, want meneer Brocken zei dat ik testspeler was. Daarna verdiende ik 60.000 frank bruto maandloon, en een premie van 24.000 frank per overwinning. Het contract gold voor drie jaar en werd in 1997 onder dezelfde voorwaarden nog eens met drie jaar verlengd. In 2000 wilde Lokeren mijn contract met twee jaar verlengen, maar de club zou mij dan wel verhuren aan Sint-Niklaas. Dat heb ik geweigerd. Ik heb zelf naar een club gezocht, maar zonder succes.''
-- Vertel eens wat er met uw broer Prima Kanu is gebeurd, stelde senator De Decker voor. ,,Mijn broer Prima Kanu had een voetblessure en moest worden geopereerd. Hij overleed in het ziekenhuis aan een embolie. Ik zou het lichaam van mijn broer repatriëren en vroeg bij Sporting Lokeren mijn vliegtuigticket op. Ik had volgens mijn contract elk jaar recht op een heen-en-terugvlucht naar Sierra Leone. Sinds 1997 had ik dat jaarlijks ticket niet meer opgevraagd door de oorlog in mijn moederland.''
Bij de repatriëring van het lijk weigerde Lokeren het gratis ticket af te leveren. Voorzitter Lambrechts zei recht in mijn gezicht: ,,Ga eerst akkoord om op huurbasis voor Sint-Niklaas te spelen en dan krijg je dat gratis vliegtuigticket.''
De pesterijen van Sporting Lokeren gaan volgens Musa Kanu nog dagelijks verder.
,,Ik heb bij Lokeren altijd mijn taksen betaald. Toch kreeg ik nooit een belastingbrief. Ik wist niet wat dat was. Sinds ik bij Lokeren ben vertrokken, komen op mijn nieuw adres plots aanmaningen toe. De belastingen vragen achterstallige betalingen van '96, '97 en '98. In totaal bijna 200.000 frank, maar ik heb al die jaren bij Lokeren toch mijn taksen betaald. Waarom kreeg ik toen geen brieven van de belastingen?''
Op de laatste rij in de senaatscommissie luisterde voorzitter Paul Carlier van de vzw Sport en Vrijheid naar het zoveelste verhaal.
,,Wij kaarten deze uitbuiting van jonge West-Afrikanen al twaalf jaar lang aan. Zoals Masu Kanu hebben wij wel 2.000 gelijkaardige dossiers aangelegd. Maar het blijft maar duren. Kijk naar een manager als Bert De Bruyn. Al jaren geschorst maar hij doet nog altijd zaken met Belgische clubs. Wanneer wordt zo'n man eens eindelijk een halt toegeroepen'', vroeg Carlier zich af.
bron > Belgisch Dagblad "De Standaard"