Kloetinge voelt zich bestolen

Jeffrey Frijters en Jaap Pijnenburg waren furieus. De eerste haastte zich naar de scheidsrechter, de tweede naar diens assistent aan de zijlijn. Ook de andere Kloetinge-spelers en assistent-trainer Joost Folmer stormden in de richting van de mannen in het zwart. Of ze niet gezien hadden dat de spits van Scheveningen hands had gemaakt? Anton Swennen, de keeperstrainer die het van dichtbij allemaal had gevolgd, zei na afloop dat hij hoorde dat scheidsrechter Van der Beek het inderdaad niet had gezien. „Maar“, zo zei hij, „de grensrechter gaf aan ons toe dat het hands was. Alleen heeft hij dat niet aan de scheids verteld.“ Trainer Dolf Roks had dat ook gemerkt. „Die man heeft ons gewoon een oor aangenaaid“, zei hij. Maar slecht verdedigen was het ook. Frijters, die de rest van de wedstrijd solide verdedigde, nam in de 84e minuut een hoge bal aan en had hem vervolgens hard weg moeten schieten. Seilberger stond immers gevaarlijk dicht bij hem in de buurt en Frijters had op dat moment geen assistentie. De Kloetinge-speler produceerde echter slechts een slap balletje. Frijters: „Erwin van der Woerdt coachte dat ik de bal moest wegtrappen, maar ik kreeg het niet voor elkaar. Ik moest het met mijn verkeerde been doen. Toen trapte ik dus tegen de arm van die spits aan. Ik gaf gelijk aan dat het hands was, maar er kwam geen fluitje. Daarna kon ik die speler niet meer inhalen. Doordat ik met twee handen het gebaar van hands had gemaakt, stond ik namelijk op het verkeerde been. Ook Jaap Pijnenburg keepte niet helemaal lekker op de inzet van die spits, maar hij was er eveneens van uitgegaan dat de scheidsrechter wel zou fluiten.“ In de luren Voor Kloetinge eindigde de honderdste thuiswedstrijd op het hoogste niveau (tevens de tweehonderdste in totaal) zo in mineur. En dat terwijl de nummer dertien van de competitie het duel goed was begonnen. De defensie, onder leiding van ’comeback kid’ Jaap Pijnenburg, stond als een huis en al na dertien minuten kwam de thuisploeg op 1-0. Wilco de Valk legde bij de rechterzijlijn twee spelers van Scheveningen in de luren en stoomde op naar de achterlijn. Vanaf daar zette hij voor op Emiel Dorst, die de bal van dichtbij met het hoofd over doelman Maurice Langstraat werkte. De eerste kans was gelijk raak. Verder leek het spel van Kloetinge (en Scheveningen) tot de rust nergens naar. Maar dat kon ook bijna niet anders. Op het hobbelige en drassige veld was goed voetbal simpelweg niet mogelijk. De bal stuitte alle kanten op. En dan was er ook nog de harde wind die over het Wesselopark raasde. De enige noemenswaardige feiten uit het eerste bedrijf waren nog een schot op de paal voor Scheveningen en de wissel van de geblesseerde Emiel Dorst. Pim Bruins kwam er voor hem in. Pas na rust én nadat Scheveningen in de 47e minuut op 1-1 was gekomen via Steven Kenepa, maakte het elftal van Kloetinge meer indruk. De thuisploeg voerde de druk op het doel van de gasten op. Met name Ferry Alfons liet zich gelden. In de 58e minuut zette hij een aanval op met Wilco de Valk en schoot de bal vervolgens via de keeper naast. Nog geen tien minuten later probeerde hij het in z’n eentje. Hij dribbelde met de bal, kwam ten val, stond op, dribbelde verder en loste toen nog een schot. Dat schot miste echter kracht en belandde ook naast de doelpaal. „We kunnen de scheidrechter de hele tijd de schuld gaan geven, maar zulke grote kansen moeten er gewoon in. Maar ja, zo is Ferry. Hij heeft altijd veel kansen nodig“, stelde Dolf Roks na afloop mistroostig vast. „En we speelden ook echt niet goed vandaag.“ Frijters, die na de wedstrijd naar de dopingcontrole moest, vond ook dat Kloetinge de hand in eigen boezem moest steken voor de twaalfde nederlaag van het seizoen. „De scheidsrechter was niet in ons voordeel, maar door hem hebben we de wedstrijd niet verloren. We hadden vandaag de aansluiting kunnen hervinden met de ploegen boven ons, maar dat hebben we niet gedaan. Scheveningen-thuis, die wedstrijd moet je natuurlijk gewoon winnen.“