Kloetinge heeft buiten het veld zitten slapen
05 maart 2008
In de Pers
De huidige malaise bij hoofdklasser Kloetinge vindt zijn oorsprong in de succesjaren. Toen leunde de club achterover. Elf nederlagen op rij en één doelpunt in de laatste tien wedstrijden. Met de vernederende 7-0-nederlaag bij Spakenburg belandde Kloetinge zaterdag helemaal op de bodem van de put. Of kan het nog erger? Hoe heeft de trots van het Wesselopark zó diep kunnen zinken? Simpel: buiten het veld heeft de club jarenlang zitten slapen. En de wekker is nog steeds niet afgegaan.
Kloetinge krijgt dit seizoen de rekening gepresenteerd voor jarenlang wanbeleid. Sinds de entree op het hoogste amateurniveau ontwikkelde de club zich aan de hand van trainer Diederik Hiensch gestaag tot een topper in de hoofdklasse. Mede met dank aan een gedegen scoutingapparaat eindigde Kloetinge tussen 1998 en 2003 steevast in de top zes.
In die periode is het echter fout gegaan. Heel Zeeland - misschien op een stukje Zeeuws-Vlaanderen na dan - genoot van het attractieve, effectieve en productieve spel van Kloetinge. Ging je naar Kloetinge, dan ging je naar doelpunten kijken. Wanklanken werden nauwelijks gehoord. Bij Kloetinge speelden hartstikke nette jongens.
Kun je je een fraaier visitekaartje voorstellen?
Driewerf neen. Op het veld werd de voorzet gegeven, buiten het veld hoefde die alleen maar te worden ingekopt. Maar het gebeurde niet. In die periode had Kloetinge probleemloos een florerend sponsorbedrijf kunnen opbouwen. Wie wilde zich nou niet aan zo'n keurige voetbalmachine committeren? Op die vruchtbare grond is echter wildgroei ontstaan. Kloetinge heeft het niet voor elkaar gekregen om een stevige groep investeerders achter zich te krijgen om structureel in de hoofdklasse te blijven. Het argument dat Kloetinge één van de vele vissers in de vijver was, gaat niet op. De club had in die periode het alleenrecht in midden- en noord-Zeeland. Niks mee gedaan.
De gevolgen zijn nu nóg voelbaar. Het vinden van een hoofdsponsor is zelfs al net zo moeilijk als winnen in Spakenburg. Het vlaggenschip liep de afgelopen jaren met een lokale notenwinkel op het shirt rond. Voor komend seizoen heeft de club nog niet eens een hoofdsponsor. Als de club in de topjaren had gezaaid, was er nu echt wel ergens een mooi plantje ontloken.
Dat had de club heel wat frustraties kunnen besparen. Met een dikkere beurs wordt de spelersmarkt plots een stuk groter en – misschien nog wel belangrijker – kan de uitstroom naar zuiderbuur Hoek wellicht een halt worden toegeroepen. Als spelers groei zien – financieel én sportief – zullen ze zeker genegen zijn om langer te blijven. Dat is bij Kloetinge niet het geval.
Deze achtergronden kent trainer Diederik Hiensch. Hij heeft de opmars meegemaakt en een groot deel van het verval. De onmacht om die beweging te stoppen heeft hem als trainer veranderd. Het aura van beheerste genius dat hij in de late jaren negentig heeft verworven, is hij na zijn zoveelste rode kaart te grabbel aan het gooien.
Zelfs Hiensch - één van de weinigen bij Kloetinge die wél hoofdklassewaardig is – kan het amateurisme buiten het veld niet meer verbloemen met prestaties in het veld.
