Katwijk geeft grensrechter de schuld

Het incident dat de wedstrijd tekende, gebeurde in de 55ste minuut. De ingevallen Alphenaar Robin Kant kopte, Katwijk-doelman Max de Jong stopte en de assistent-scheidsrechter wees resoluut naar de middenstip. Hij meende dat De Jong de bal achter de lijn in zijn handen kreeg. Tot verbazing, ontzetting en woede van de Katwijk-spelers. Het doelpunt betekende 3-1, en betekende daarmee tegelijk dat Katwijk de inhaalrace opnieuw moest beginnen. Die inhaalrace was het gevolg van een uitstekende eerste helft van ARC en een zwak begin van Katwijk. De Katwijkse aanval - Sander Molenaar, Tim Kluivers en Erwin Hermes - kwam nauwelijks in het stuk voor. De thuisploeg domineerde het middenveld en dwong Katwijk tot lange ballen, waar de Alphense verdedigers veel kopsterker waren dan de Katwijkse aanvallers. ,,We wisten dat Kluivers de bal graag in zijn voeten krijgt aangespeeld'', verklaarde ARC-trainer Dennis van den IJssel na afloop. ,,Dus moesten we hen al op hun eigen helft vastzetten, zodat ze daar geen kans voor kregen. Dat lukte in de eerste helft uitstekend.'' Een gevolg daarvan was dat het mat ogende Katwijk geen drie passes achter elkaar kon knopen. Na een kwartier kwam ARC op voorsprong door een droge knal van Wouter Verheij in de verre hoek, en na krap een half uur was het al 2-0. Een doorkopbal van Stefan Schaafsma bereikte Maurice Bartels, die het leer langs De Jong in het doel schoof. Katwijk had tot dat moment welgeteld één kansje gehad. Ronald Pronk kwam net te laat om een voorzet van Karim Hajji binnen te tikken. Als ARC met een nog grotere voorsprong de kleedkamer in was gegaan, had geen Katwijker kunnen klagen. Het tegendeel gebeurde echter. Uit het niets - zo dominant waren de Alphenaren - kopte Hajji de bal voor en gleed Molenaar op slag van rust de 2-1 binnen. Juist in een fase dat vooral Schaafsma de aanjager was op het Alphense middenveld en keer op keer gevaarlijk doorkwam op links. Het enige dat ontbrak was de eindpass op spits Verheij. Wat Katwijk-trainer John Eelman in de rust heeft gezegd is niet bekend, maar het moet ongeveer hetzelfde zijn geweest als vorige week. Ook nu kwam Katwijk veel sterker uit de kleedkamer dan het erin was gegaan. En ook met een extra aanvaller erbij: Marc Helder als 'echte' rechtsbuiten, in plaats van de wat hangender spelende Hajji. Maar terwijl Katwijk op de gelijkmaker joeg, gevaarlijker was dan ARC en gangmaker Schaafsma in een verdedigende rol drukte, viel het omstreden doelpunt aan de andere kant. Boze Katwijkers belaagden de assistent-scheidsrechter, die echter voet bij stuk hield. De furieuze keeper De Jong kreeg een gele kaart, Katwijk mocht aftrappen en het gat was weer twee goals. Tot Erwin Hermes drie minuten later de hernieuwde aansluiting in de touwen kopte. En Katwijk opnieuw op de gelijkmaker begon te jagen. Nog steeds waren de passes niet zuiver, maar het tempo ging tenminste een paar tandjes omhoog. ARC bleef echter overeind, en liet zien dat het een moeilijk te kloppen ploeg is. Daarnaast kregen de Alphenaren de ruimte voor snelle tegenstoten. Terwijl de meegereisde Katwijkse toeschouwers zich afvroegen hoe de wedstrijd eruit had gezien zonder het omstreden doelpunt, besliste ARC de wedstrijd. De net ingevallen Brian Simons gleed door de verdediging en liet Kant de 4-2 binnentikken. Weer een koude douche voor de Katwijkers. Dat Mohammed Bougrine er vijf minuten voor het einde 4-3 van maakte, was terecht maar te laat. Na het eindsignaal gingen De Jong en Bougrine nog maar eens verhaal halen bij de man die de 3-1 had binnengevlagd. En ook een aantal supporters had zich verzameld bij het hek naar de kleedkamers, om de man luidkeels te laten weten wat zij van hem dachten. Wie er ook gelijk had, Katwijk was te laat bij de les om aanspraak op een punt te mogen maken. ARC had laten zien in de hoofdklasse thuis te horen en staat nu vierde op de ranglijst. Dat verandert niets aan het doel voor dit seizoen, benadrukt Van den IJssel: ,,Handhaven. Er zijn heel veel ploegen die qua kwaliteit dicht bij elkaar liggen, dus we willen zo snel mogelijk een gat slaan met de onderste plaats.'' Op deze manier lukt dat aardig, zag ook Van den IJssel. ,,We krijgen langzaam maar zeker een eigen gezicht. Vorig seizoen in de eerste klasse hebben we kunnen wennen aan deze speelwijze, zonder vrije verdediger achter de laatste linie en één op één spelen. Dat betaalt zich nu uit.''