'In het profvoetbal is het uit het oog uit het hart'

Het laatste jaar van Jos van Nieuwstadt in het betaald voetbal is op een mislukking uitgelopen. "Ik ben bij Cambuur door blessures zelden aan spelen toegekomen." En het profvoetbal, zo beseft hij, is meedogenloos. "Ik besef hoe het werkt: uit het oog is uit het hart." Met Hoek maakt de dertigjarige centrale verdediger uit Waalwijk een herstart. Het zal wennen zijn voor een speler die in Jong Oranje en onder Co Adriaanse en Clemens Westerhof heeft gespeeld. Hij is er echter de speler niet naar om met sterallures aan zijn nieuwe avontuur in de topklasse te beginnen. Het lot heeft het zo bepaald en eigenlijk heeft de Brabander zich al neergelegd bij de stap terug. Met twaalf profjaren, bij Willem II, Excelsior, het Britse Doncaster Rovers FC en Cambuur, neemt hij niettemin een schat aan ervaring mee. Voor trainer Gaby Demanet is hij ongetwijfeld de speler die straks samen met Giovanni Siereveld van achteruit gaat aansturen en coachen. Wat hij van de topklasse en van zijn nieuwe club moet verwachten? Jos van Nieuwstadt heeft er eerlijk gezegd geen idee van. "Met Willem II en Excelsior heb ik wel eens tegen hoofdklassers gespeeld. Ik hoor vaak dat IJsselmeervogels een klasse apart is, maar voor mij is alles nieuw. Ook hier bij Hoek. Ik kende alleen Jörg van Nieuwenhuijzen, die mij heeft gebeld of ik zin had om bij Hoek te komen spelen. Bij Cambuur blijven was geen optie en van andere profclubs hoorde ik ook niets. Zo'n jaar van blessures, bijna zonder te spelen, maakt dat je snel uit beeld verdwijnt.'' Vanaf zijn achttiende heeft Van Nieuwstadt die zorgen nooit gekend. Hij werd – opgeleid in de jeugd van Desk in Kaatsheuvel – op zijn twaalfde jaar al gescout door Willem II en daar langzamerhand rijp gemaakt voor de stap naar het hoogste niveau. Co Adriaanse was er zijn eerste trainer, daarna volgden Clemens Westerhof, Mark Wotte, Robert Maaskant en Cees Zwamborn. Zijn positie stond vanaf de doorbraak vast. Jos van Nieuwstadt ontwikkelde zich als een sterke centrale verdediger, goed in duels en in de mandekking. Voor die rol is hij ook aangetrokken door Hoek, al heeft hij in de loop van zijn profjaren geleerd om beter positioneel te verdedigen en leiding te geven. "Ik was vroeger ook helemaal geen sterke kopper, maar in Engeland heb ik veel bijgeleerd. Ik kon het alleen als ik mijn dag had en af en toe eens toevallig goed tegen een hoge bal aanliep. Maar in Engeland kleunen ze er allemaal zo stevig in, dat je wel mee omhoog moet. Ik ben nu ook veel sterker in luchtduels." De Engelse periode, die tot één jaar beperkt bleef, volgde op zeven jaar Willem II en twee jaar Excelsior. "Ik heb met Doncaster Rovers in de Championship, net onder het hoogste niveau, een prachtig jaar gehad. Co Adriaanse is verreweg de beste trainer die ik heb meegemaakt, maar Sean O'Driscoll vond ik ook een geweldige tacticus. Die kon een elftal op heel veel manieren laten spelen, met drie, vier of vijf verdedigers, maar altijd in balans. Ik kon er na dat ene jaar nog een tweede blijven. Toch heb ik op het laatste mijn contract laten verbreken. Het zag er naar uit dat ik te weinig speeltijd zou krijgen. Ik kon nog bij Cambuur terecht, had in Engeland net een operatie aan mijn lies achter de rug en begon dus niet al te fit aan dat jaar. Daar kwam later nog een scheurtje in mijn hamstring bij en na twee maanden weer een scheurtje in de lies. Toen heb ik maar besloten om mijn lichaam helemaal te laten herstellen, maar daardoor is het wel een verloren jaar geworden.'' De gelouterde prof, met zeven interlands in Jong Oranje op zijn naam, komt in Hoek in een andere wereld terecht. Twee keer trainen per dag wordt nu drie keer per week. De Spartaanse discipline die Co Adriaanse zijn selectie oplegde, is nog slechts een vage herinnering. "Hoe geweldig hij ook was als trainer en tacticus, hij kon zo overdrijven in zijn professionele denken, dat hij af en toe doorsloeg. De verhalen zijn natuurlijk bekend: dat hij volwassen spelers paaseieren liet zoeken, dat hij ze uit de bus zette en urenlang naar huis liet lopen. Ik heb het ook meegemaakt. We verloren een vriendschappelijke wedstrijd uit tegen AA Gent met 6-0. Morgen melden op de club en zelf een lunchpakket meenemen, zei hij na afloop. We moesten met de auto achter de trainer aan, de sleutels inleveren en zo'n 25 kilometer lopen. Dat is kleinerend hoor, voor spelers die dertig zijn en een gezin met kinderen hebben. Maar goed, er stond sportief van alles tegenover. Ik was negentien toen, we wonnen na de winterstop alles en haalden de Champions League.'' Jos van Nieuwstadt (Waalwijk, getrouwd, vader van drie jonge kinderen) komt bij Hoek in het ritme van de topamateur terecht. ,,Ik ben even geschrokken van mijn eerste kennismaking met de club, toen we op een ongemaaid trainingsveld werden gestuurd, omdat er bij Hoek zelf niet kon worden getraind. Waar kom ik nu terecht, heb ik een paar keer gedacht. Ik heb me snel aangepast en weet dat de mensen er hier alles voor doen. Het is een aardige selectie, denk ik zo, we moeten alleen nog veel beter gaan voetballen dan dat we tot nu toe hebben gedaan. En waar we dan uitkomen in die topklasse? Ik heb er totaal geen idee van." Paspoort Jos van Nieuwstadt. Geboren op 19 november 1979 in Waalwijk. Aantal profduels: 222, waarvan 203 in de eredivisie. Clubs: van 1998/1999 tot en met 2005/2006 bij Willem II, van 2006/2007 tot en met 2007/2008 bij Excelsior, het seizoen 2008/2009 bij Doncaster Rovers (Championship, het tweede niveau in Engeland) en het seizoen 2009/2010 bij SC Cambuur (eerste divisie). Meeste wedstrijden per profseizoen: 33 (in het seizoen 2001/2002 bij Willem II en in 2006/2007 bij Excelsior). Aantal competitiedoelpunten in het profvoetbal: 4