Huizen is terug aan de top

Met een klinkende 6-1-overwinning op Bennekom zette het elftal van trainer Roy Wesseling het kampioenschap luister bij. Ingetogen, beleefd klappend langs de zijlijn, beleefden de supporters na het laatste fluitsignaal het langverwachte moment van triomf. Slechts jeugdigen bestormden het veld, waar de voetballers, menigeen huilend, elkaar in de armen vielen. Toen de grootste rondedansjes en vreugdeliederen geluwd waren, waagden ook diegenen die wellicht niet hadden kunnen bevroeden dat zij ooit nog een herhaling van het succes uit 1974 zouden meemaken zich in de arena. Met tranen in de ogen bedankten zij stuk voor stuk de voetballers die Huizen wederom op het hoogste platform hadden gebracht. Middenvelder Driss Ettalhaoui was een van de eersten die zich aan het gejuich onttrok. ,,Dat ik dit op zo'n jonge leeftijd mag meemaken", stond het ongeloof nog in zijn ogen te lezen. ,,Joh, ik ben pas twintig. Het is mijn eerste kampioenschap. Bij Telstar en Den Bosch speelde ik altijd onderin. Ja, de druk was vandaag wel iets groter. Je moet gewoon die 1-0 maken en dan gaat het vanzelf. Bovendien had ik het gevoel dat Bennekom er niet veel zin in had". Even verderop stond de dit seizoen op het oude nest teruggekeerde Arnold Klein. Om de schouders het speciaal ontworpen kampioensshirt. Daaronder een 'burgerbroek'. Want waar hij het hele seizoen een vaste waarde was, links op het middenveld, keek hij zaterdag toe wegens een schorsing. ,,Ik heb me wel zitten verbijten", erkende hij. ,,Natuurlijk baalde ik dat ik juist vandaag niet meedeed. Aan de andere kant heb ik de afgelopen week griep gehad en zou het toch al twijfelachtig zijn geweest of ik gespeeld had. Maar mijn seizoen kan niet meer kapot. Ja, zeker voor mij, als enige Huizer in het basisteam, geeft dit een apart gevoel. Dit elftal is echt tot veel in staat. We zijn echt goed getraind. Kijk maar eens hoe vaak we in de laatste twintig minuten wedstrijden hebben beslist. De trainers en begeleiders verdienen ook een groot compliment. Echt, dit is een club om trots op te zijn". Verdediger Erwin van der Lugt won vorig jaar met FC Lisse ook al de afdelingstitel. Als een van de weinigen was hij er vroegtijdig van overtuigd dat dit het seizoen van Huizen zou worden. ,,Natuurlijk, we begonnen vrij matig omdat we aan elkaar moesten wennen. Maar ik zag al snel dat we een goede ploeg hadden. Bovendien kende ik Roy Wesseling en ik wist: die eindigt altijd hoog. Het ging lopen, we kenden soms wat mazzel en we hadden weinig blessures. Ja, en nu pak ik voor het tweede seizoen op rij een kampioenschap. En krijg ik een herkansing in de strijd om de algehele zaterdagtitel, want die hebben we met Lisse niet kunnen pakken". Met 27 goals (waarvan vier zaterdag tegen Bennekom) had spits Martijn Gootjes een groot aandeel in het succes. Tevens speelde hij zich nadrukkelijk in de kijker. Al liet hij een tijd geleden in deze krant weten niet zomaar Huizen in te ruilen voor een willekeurige eerste-divisionist. Gootjes: ,,Dat zei ik toen vooral om de rust rond het elftal te bewaren. Nu kan het misschien anders zijn, al speelt er op dit moment niets", hield de aanvaller zaterdag een slag om de arm. Een profavontuur lonkt wel voor alleskunner Raymond Bronkhorst. Hij heeft al bij FC Groningen meegetraind en de kans is reëel dat hij naar het noorden vertrekt. Een mooie afsluiting van zijn amateurcarrière? ,,Kampioen worden in de hoofdklasse, dat maak je niet vaak meë, schat Bronkhorst de titel op waarde. ,,Alleen voor zo'n gek als Van der Lugt is het al de tweede keer op rij", lacht hij. Gespannen Nuchterder is doelman Werner Kooistra, die ook als oud-prof al het nodige heeft meegemaakt. ,,Maar", bekent hij, ,,gek genoeg was ik voor de wedstrijd gespannen. Dat heb ik nog nooit gehad. Ja, hiervoor heb je vier jaar hard getraind bij Huizen. Vooral dit jaar was het erg moeilijk voor mij. Je traint je het schompes, maar je krijgt per duel een, twee ballen. Toch houdt dat je wel scherp. Waarom het nu wel lukt, en die andere drie jaren niet? Tja, niet om te slijmen hoor, maar we hebben gewoon een wereldtrainer. Hij haalt er gewoon meer uit. In voorgaande jaren hadden we betere spelers, maar hier staat gewoon een team". Tenslotte de architect zelf, trainer Roy Wesseling. Hoe is zijn gemoedstoestand, zo kort na het grootste succes uit zijn trainersloopbaan? ,,Het is heel gek, maar ik voel me heel rustig eigenlijk", lacht hij. Voor hem lonkt nu de zaterdagtitel. ,,We gaan de komende tijd periodiseren. We zijn nu klaar. De laatste drie wedstrijden hoeven we niet meer ten koste van alles te winnen. Jongens die op scherp staan of minder aan bod zijn geweest, zullen nu wat meer speeltijd krijgen. De breedte van de selectie gaat de komende weken bepalen hoe ver we kunnen komen", besluit de oefenmeester.