Hoek wil alles en krijgt niets

Het leek ook nog alsof er na afloop in de bestuurskamer een tribunaal op de trainer stond te wachten om zijn vonnis te vellen. John Smael, de voorzitter, trok een gezicht waarop veel onraad stond te lezen. En Paul Telussa, de technische man, schudde wanhopig met het hoofd, alsof hij helemaal niets goeds had gezien. Maar het gevoel van Cees Houtepen? Het achterste van zijn tong laat hij nooit zien, zeker niet na een verloren wedstrijd. En over zijn toekomst bij Hoek wil hij al helemaal niet veel kwijt. ,,Ik zie wel wat er gebeurt", pleegt hij lastige vragen te ontwijken. Zijn positie is er na zaterdag niet beter op geworden. Smael heeft al eens verwoord dat Hoek in de top moet eindigen en aanvallend voetbal moet spelen. Dat lijkt op een dwingende, haast onmogelijke opdracht voor de trainer, die zaterdag zijn topscorer Jan Huygens één helft op de bank liet zitten en met een wanhoopsdaad na rust alles of niets speelde. Aan het eind werd hij met niets afgescheept. ,,We speelden voor rust niet eens zo slecht", merkte Houtepen op. Het stond alleen na één helft spelen 2-0 voor Spakenburg, omdat eerst Thomas Ragut had misgetast (0-1 Onyeike) en net voor de rust de hele Hoekse verdediging voor schut ging bij een subtiel afstandsschot van Rob van Diermen (0-2). Houtepen keek er vertwijfeld bij, maar kon hij het helpen dat zijn elftal na Nunspeet (4-4) ineens zo veel kwaliteit en mentaliteit had ingeleverd? De ploeg die toen vol bezieling speelde, toonde nu een onvoorstelbare matheid. Hoek had tegen Spakenburg na de rust geen voorhoede, geen middenveld en een verdediging die uiterst kwetsbaar was. De poging van de trainer om na de rust gelijk al één op één te spelen, viel ook nog eens slecht uit. Eerst gloorde er weer een sprankje hoop, toen Jeroen van de Broeke al in de tweede minuut de 1-2 inschoot, maar nog geen twee minuten later werd de Hoekse verdediging in één beweging opgerold en kon Maurice van der Wilt de 1-3 laten aantekenen. Dat bleek achteraf al het genadeschot te zijn geweest. Hoek kwam die tegentreffer van kort na de rust niet meer te boven. Houtepen sprak van ,,een knak" die zijn elftal had gekregen. ,,Ik snap het niet, want we hadden nog zo veel tijd om het recht te zetten."