Hoek geeft koploper vrij spel

In Hoek was het technisch kader zaterdag na de bijna vernederende 0-3 tegen Spakenburg realistisch. "Het budget bepaalt de ranglijst van de hoofdklasse", zei Gert-Jan de Boer, die samen met Telussa de kwaliteit van de selectie bepaalt. Met andere woorden: Hoek heeft de weelde van veel sponsors, heeft ook wel wat te makken op de transfermarkt, maar zal het altijd moeten afleggen tegen clubs als Spakenburg, dat zaterdag alleen koploper werd en vrijwel zeker volgende week kampioen wordt. Kijkend naar volgend jaar, met Paul Telussa als trainer, filosofeerde Gert-Jan de Boer: "Wij zijn op zoek naar een spits die goed is voor zo'n twintig, vijfentwintig goals in een jaar." Die zal hij in het Zeeuwse voetbal zeker niet vinden en verder van huis is zo'n topschutter niet te betalen. En dus is er vooral berusting in het kamp. "Zo'n spits als Jan Huygens, die goedkoop was en er onverwacht veel inschopte, is gewoon geluk. Dat overkomt ons zelden. En we moeten eerlijk zijn. We kunnen meestal aardig mee bovenin, maar hebben niet de kwaliteit voor een kampioenschap. Hoek mag al blij zijn met een rol in de subtop." Wat een verschil met de tegenstander van zaterdag. Ruben Wilson (28), al goed voor 22 goals dit jaar bij Spakenburg, heeft zijn sporen al verdiend en speelde zelfs al voor een Zwitserse profclub. Hij blijft bij Spakenburg, vraag niet wat dát gaat kosten. Duncan van Moll, de spelerverdeler, heeft ook al een profavontuurtje achter de rug. Zijn rol in het elftal van Spakenburg is van een grote importantie. Hij heeft overzicht, een prachtige pass, kan scoren, is beweeglijk en is de ideale speler om achter de diepe spits de openingen te zoeken. Van de middenvelders van Hoek kreeg hij zaterdag alle ruimte om te dirigeren. "En als er dan bij ons ook nog zo veel spelers een slechte dag hebben, is er geen houden aan", verklaarde Willem Leushuis de overrompeling van zijn elftal. De schade bleef in tegengoals nog beperkt, al was dat een klein wonder. Want waar Hoek hooguit één kans kreeg om te scoren, verscheen de tegenstander minstens tien keer kansrijk voor de goal. Drie keer was het raak, door de uitblinker Van Moll (twee keer) en Wilson. Het had veel meer kunnen zijn, omdat de zijkanten van Hoek (De Munnik en Van Rosevelt) uiterst kwetsbaar waren en het centrale deel achterin al weken niet meer uitstraalt wat het een heel jaar heeft gedaan. De totale onmacht voorin was nog schrijnender. Ferry Alfons, die streed voor elke bal, had zijn dag niet, Alan Grozdanic liep te veel met de bal en Stijn Mahieu werd overschaduwd door de sterke schakelspelers van Spakenburg. Bovendien kan een middenrif zoals dat van Hoek, dat in onbalans is met drie verdedigers en één aanvaller niet voor dreiging en druk zorgen tegen een opponent die in alle linies meer voetballend vermogen heeft. Willem Leushuis keek nogal gekweld na afloop, alsof hij niet goed kon bevatten wat zijn ploeg was overkomen. "Het verschil was wel erg groot", moest de coach bekennen. Het is - op één week van het einde van het seizoen - ook niet geworden wat Leushuis ervan had verwacht bij Hoek. Het afscheid, volgende week, wordt een beetje kleurloos, omdat hij als trainer niet gewend is met lege handen te staan.