Hoek gaat op de optimistische toer

Cees Houtepen, die er al weken voor waarschuwt dat Hoek niet nog verder mag afdwalen, bleef er opvallend optimistisch onder. Zijn elftal werd opzichtig gespaard na het povere optreden. ,,Als we voor de rust scoren, lopen we er overheen“, wees de trainer op de beste fase van Hoek, dat kort voor de rust met Huygens, Van der Welle en Ysebaert drie keer dicht bij een goal was. Het bleek achteraf de enige opleving in het sombere decor. In het halve duister, bij kunstlicht en in de regen, liet Hoek zich na de rust overmeesteren door een tegenstander met veel bravoure en niet overdreven veel klasse. Maarten Bak, de topscorer die hopeloos uit vorm is, tikte in de negende minuut van die tweede helft van een meter afstand een terugspringende bal van de lat in het doel. Het voelde als een bevrijding voor de club die het niet gewend is om zo lang niet te winnen. Cees Houtepen wees na afloop eerst weer op het beperkte scorend vermogen van zijn elftal. ,,We weten al lang hoe zeer we van Jan Huygens afhankelijk zijn.“ Dat maakt zijn ploeg met de week kwetsbaarder, omdat tegenstanders de topschutter inmiddels geen meter ruimte meer geven. Eén keer ontsnapte de Belg zaterdag aan zijn bewakers. Op aangeven van Van der Welle, in een kansrijke positie, kon Huygens zijn anders zo trefzekere rechter niet tegen de bal krijgen. Opdraven ,,We lieten in die fase zien dat we nog kunnen voetballen“, vond Houtepen, die Jeroen van de Broeke, omdat Ameziane was geschorst, voor het eerst weer liet opdraven om de gaten te dichten op het middenveld. Hoek domineerde inderdaad een klein kwartier. Ferry Alfons was ouderwets aanvallend, Dennis van der Welle en Istvan Bakx wisselden voortdurend van vleugel, Jan Huygens sleurde heen en weer en Björn Langeveld en Thomas Ragut gaven impulsen van achteruit. Het offensief was evenwel van te korte duur om de thuisclub onder de voet te lopen. De meeste dreiging ging uit van een reeks hoekschoppen rond de dertigste minuut. Dennis van der Welle schoot na een steekpassje van Langeveld net over, Sam Ysebaert mikte na een hakje van Alfons te hoog en schoot even later op de keeper. De beste kans was voor Dennis van der Welle, die een terugspeelbal oppikte, een lege goal voor zich had, maar vanuit een schuine hoek tegen de paal schoot. ,,Zoals we in die periode speelden, dat geeft vertrouwen“, zei Houtepen, nadat hij zijn eerste teleurstelling had weggeslikt. ,,We zetten toch maar een tegenstander van naam onder druk en kregen kansen om te winnen.“ Het was een poging om goed te praten wat na de rust mis ging, want met de steun van de twaalfde man, op de tribunes die nog in de steigers staan, maakte Quick Boys zijn tegenstander in de tweede helft monddood. Maarten Bak kreeg twee kansen, waarvan hij er één benutte, Nick van Baren en Ricardo Appelman waren gevaarlijk met schoten en geen moment wekte Hoek de indruk zich nog los te kunnen worstelen uit de greep van Quick Boys. Ver tegen het einde gooide Houtepen nog wel meer mankracht in de aanval. Djamel Buyse werd een pinchhitter die geen ballen kreeg, Wilco de Valk viel nog tien minuten in voor Bakx en kwam ook niet meer in het spel voor. Hoek had simpel gezegd niet meer de slagkracht om de thuisclub te bedreigen en kreeg in die hele tweede helft geen enkele doelkans. Dát moest Houtepen na afloop ook wel toegeven. ,,En toch ben ik heel optimistisch voor de derby tegen Kloetinge“, kondigde hij bij het verlaten van het donkere Katwijk aan.