Hoek drijft op De Purperen Hei

Supportersvereniging De Purperen Hei bestaat twintig jaar en dat mag niet onopgemerkt voorbij gaan. De kleedaccommodatie haalde in de vorm van een ingezonden brief uit Breskens al eens de krant, maar ziet er straks weer tip-top uit. Naast de club wordt ook de voetballiefhebber getrakteerd. Morgenavond (om half acht) treedt het keurkorps van Hoek aan tegen een Zeeuws-Vlaamse selectie. ,,De toegang is gratis``, zegt Sjaak van der Lijke. Wie komt, maakt kans met meer geld op zak terug naar huis te gaan. ,,Iedereen krijgt gratis een lot. Daarmee valt vijftig, dertig of twinig euro te verdienen``, weet de voorzitter van de supportersvereniging. Na het duel wordt tijdens een feestavond bekend gemaakt wie de regelmatigste speler van afgelopen seizoen is geweest. Voor één keer wordt afgeweken van de traditie om drie spelers in het zonnetje te zetten. ,,Vanwege het twintigjarig bestaan krijgt de speler die vierde is geworden een dinerbon. De eerste drie plaatsen leveren een reischeque op. Nee, ik weet niet wie het geworden zijn. Dat wil ik ook niet weten. Piet Dieleman houdt dat allemaal bij en is de enige die het weet. Hij heeft ook de samenstelling van de Zeeuws-Vlaamse selectie verzorgd. Het is zijn laatste klus, want Piet maakt plaats voor een jongere.`` Het bestuur van de Purperen Hei is net als de onvolprezen privatiseringsploeg een club van ouderen en vormt min of meer het geweten van HSV Hoek. Het is de dorpse achterban van een vereniging met een Belgisch uithangbord, die zich in de loop der jaren steeds professioneler heeft gemanifesteerd. ,,Met de weg die Hoek is ingeslagen, werd een inbreuk gedaan op het plaatselijke karakter``, weet voorzitter Van der Lijke. ,,Tom van Vugt (die voorzitter was op het moment dat Hoek met spelers van buitenaf voor de grote sprong voorwaarts koos) was hier vanmiddag nog. Hij vertelde dat het spannende tijden zijn geweest, waarin nachten is vergaderd. Het was destijds ook nogal wat. Autochtonen moesten hun plaats afstaan aan spelers van buiten het dorp. Nu is dat een algemeen verschijnsel en is de selectie nergens meer gebaseerd op spelers uit de eigen dorpskern.`` ,,Met geld kun je natuurlijk veel doen``, weet de voorzitter. ,,Maar werkkracht is onbetaalbaar. Wij zijn toch een kurk waar redelijk veel op drijft. We zijn er voor het eerste elftal, maar ook de f-jes. Iedereen kan in principe bij ons aankloppen. We vergaderen eens in de zes weken en hebben altijd een behoorlijke agenda. Als we een verzoek uit de club tot het nut van het algemeen vinden, kunnen de wensen worden gerealiseerd. Tassen, trainingspakken, geluidsinstallatie, verbouwingen, sproei-installatie, je kunt het zo gek niet noemen. Ik denk dat we gemiddeld op jaarbasis de club voor zo`n 6500 euro sponsoren.`` De Purperen Hei zag het licht in september 1983, nadat Hoek zich voor de zomer ten koste van Serooskerke in een beslissingswedstrijd in Breskens van het kampioenschap in de derde klasse had verzekerd. Een eerste oproep in een door het dorp verspreid stencil om tot een supportersgroep te komen, leverde niet meer dan zes reacties op. Van der Lijke: ,,Die zes man werden natuurlijk prompt benoemd tot bestuurslid.``