Hoek beschikt weer over een echte vedette

Stijn Mahieu is veruit de mooiste voetballer, met een prachtige pass, een grootse techniek en gevreesd om zijn kopballen. Met die kwaliteiten zou hij al lang bij een profclub moeten spelen, maar de Belg voert zijn acties uit in een vrij laag tempo gaan. Hij mist de versnelling die profs doorgaans hebben. Toch heeft Hoek met de geniale middenvelder weer een vedette van het kaliber Dave Gijsel, Remco van Keeken en Milan Ruzic. Hij is komen aanwaaien via een manager, nadat zijn vorige club in de financiële problemen was geraakt, kende Sam Ysebaert (voormalig Hoek-spits) nog uit zijn tijd bij Club Brugge, kwam snel rond met Hoek en speelt zich nu wekelijks in de kijker. Mahieu is een opvallende verschijning, met zijn sierlijke loop, z'n lange gestalte, het haar in een staartje en net zichtbaar boven zijn voetbalkousen de tatoeage op de buitenkant van het been waarmee hij het meest scoort. "Het heeft een diepere achtergrond, die tatoeage", vertelt hij. "We hebben het samen gedaan, drie voetbalvrienden, Steve Cooreman, die nu in Noorwegen speelt, Steven van Herwege van Temse en ik. Toevallig hebben we alledrie een voornaam die met een S begint en in onze tatoeages zijn die S'en verweven in de Chinese letters van Friends forever." Het voetbal ligt hem in Nederland veel beter, zei hij na de winst op Dovo. In die wedstrijd excelleerde hij één keer met een vluchtschot (net over), twee kopballen werden van de lijn gehaald, één kopbal ketste van de lat terug en hij scoorde in de vijftiende minuut na de rust. Toeval kon het niet zijn: weer met een kopbal. Regilio Pinas, net als Josimar Pattisama hard werkend in de aanval, maar weinig gelukkig met zijn acties, versierde op zo'n veertig meter van de goal een vrije trap. Maarten van Rosevelt stak het hele veld over om de bal met zijn linkervoet hard naar de tweede paal te slingeren. Met een feilloze timing kopte Mahieu de bal in het doel (1-0). Het was zijn vierde goal in zeven duels. De wedstrijd van zaterdag, tussen twee ploegen die op jacht zijn naar een positie in de subtop, was goed om naar te kijken. Hoek kreeg zeker zeven kansen, Dovo minstens vijf, waarvan de laatste in de laatste minuut een meter voor de doellijn haast niet te missen was. Jeroen van de Broeke, die in de selectie veel te lang uit beeld was verdwenen, maakte een bevredigende comeback in het elftal.