Heilige grond

Het speelveld is tussen half twee en half vijf het exclusieve domein van de spelers met technische staf en dit territorium mag een buitenstaander dan nimmer betreden. Er is één uitzondering: Bij een kampioenschap mag iedereen direct na het verlossende fluitsignaal het veld bestormen. Dus nog even wachten tot mei. Ik definieer dergelijk gedrag als ‘nieuw geld’. De houding van ‘oud geld’ kan mij veel meer bekoren. De herenboer schrijdt na afloop met gepaste afstand rond het veld, gestoken in een uiterst smaakvol pak van (ik denk) Oger. Aanwezig op de achtergrond maar, indien nodig, in daden op de voorgrond tredend. Terwijl ik dit schrijf denk ik eigenlijk, waarom weer de moralist uithangen: oud geld, nieuw geld, zwart geld, wit geld, belegd geld, entreegeld, wat maakt het allemaal uit geld is geld en door de nodige pecunia valt er altijd wat te beleven op Denoek. In hun wekelijkse column op zaterdag doet de PZC een voorspelling over de zaterdaghoofdklassers in het seizoen 2006-2007, alle Zeeuwse hoofdklassers komen er bekaaid af en ze degraderen allemaal onder de noemer ‘zo zou het kunnen gaan’. Maar het zou ook zo kunnen gaan: Op een zonovergoten voorjaarsdag in mei 2007 worden 20 bussen van Beuk door Jaap Mieras gedirigeerd naar de parkeerplaatsen West bij DOW. Ellenlange rijen Kattukers doen penningmeester Leo Breepoel grijnzen. Duizenden toeschouwers omzomen het terrein met noodtribunes. Piet Eversdijk van Van Omroep Zeeland is op de radio nauwelijks verstaanbaar door het gejoel en vuurwerk. De winnaar van de kraker Hoek-Quick-Boys mag zich op de slotdag kampioen noemen en mogen eindelijk smachtende supporters en sponsors wel het veld op stormen en zich schreeuwend en huilend manifesteren tussen de spelers. Twaalf mei wordt een gedenkwaardige dag! Zo zou het kunnen gaan. Terwijl ik dit schrijf denk ik eigenlijk, waarom weer de criticus uithangen: Eigenlijk ben ik stinkend jaloers op sportjournalisten. Hun lezersbereik is vele malen groter dan een column op de website van het Zeeuws-Vlaamse Hoek. Maar in alle bescheidenheid, iedere lezer is er één en ik moet bekennen dat ik als een John de Mol de kijkcijfers erop na sla als mijn stukje is geplaatst. In zijn voorwoord in de presentatiegids snijdt voorzitter Smael een uiterst gevoelig onderwerp aan, namelijk het eventueel verplaatsen van de accommodatie. Dit mag nooit en te nimmer gebeuren, ook al is het maar 100 meter verder. Dit is heilige grond. Bij het afdalen van de dijk van de Lovenpolderseweg begint pas het weekendgevoel. Je krijgt het Arena-effect na het verlaten van De Meer. Wembly sloop je toch ook niet! Ik voorzie al uitzichtloze bestemmingsplanprocedures met een eindeloos en stroperig traject waarin de stuurgroepen, werkgroepen, kerngroepen, projectgroepen en klankbordgroep moeten strijden om vergaderruimte in de kantine. Ik wil ook géén dikke rapporten zien met allerlei varianten en aanbevelingen. Ik zou zeggen draai het 180 graden of keer het binnenste buiten, maak me allemaal niet uit maar blijf op de huidige plaats. Echt waar, elke minuut die hieraan wordt gespendeerd is verloren tijd, energie en geld. Zelfs de huidige barakken van het voormalige ziekenhuis hebben zijn charmes, alhoewel ik me wel kan voorstellen dat nieuwbouw gewenst is op ons huidige complex. Terwijl ik dit schrijf denk ik eigenlijk, ik heb volledig gelijk.