Gespeeld

Naarmate mijn abonnementsduur vorderde werd mij alras duidelijk dat profvoetballers weinig te melden hadden en de meeste interviews leken op elkaar met een eindeloze herhaling van zetten. Er waren een aantal uitzonderingen en die daarom ook niet op mijn harde schijf zijn gewist: Vraaggesprekken met Willem van Hanegem en René van der Gijp over zijn kolderieke verblijf bij Lokeren toverden een glimlach rond mijn mondhoeken. Ook de journalistieke bijdragen van een toen zeer jonge Hugo Borst en Johan Derksen kon ik zeer waarderen. Maar deze krenten in de pap waren te weinig om mijn abonnement voort te zetten. Opmerkelijk is dat er zo’n 25 jaar later niet veel is veranderd. Alléén het medium is toegevoegd en vervangen door een beeldscherm. Genoemde personen zitten nu wekelijks voor de televisie lekker te lullen over de belangrijkste bijzaak in het leven, n.l. voetbal. Ze weten perfect het kantine-gevoel op te roepen met als meerwaarde een heleboel insite-information. Uiteraard zonder de profvoetballers want die braken toch alleen maar obligate clichés uit en mogen niets zeggen van hun clubvoorlichters. Hoe je het ook wendt of keert, Johan Derksen is onmiskenbaar de persoonlijkheid van het programma. Zit deze journalist niet aan tafel dan krijg je hetzelfde effect als De Wereld Draait Door zonder Matthijs van Nieuwkerk. Deze provinciaal associeer ik toch altijd met een heleboel blues aan zijn reet voetballende linksback met dikke lagen modder aan zijn kuiten ergens in een kil stadionnetje voor 1500 man eind november. Het is een non-conformist en hij ‘speelt’ de rol van een notoire querulant met verve. Desalniettemin, altijd zeer boeiend en uitermate goed geïnformeerd. In één van de uitzendingen in december viel het woord Hoek uit zijn mond te bespeuren. Gelet op zijn gelaatsuitdrukking bij het benoemen van de HSV Hoek vermoed ik dat hij meer weet over onze club dan ik, ondanks mijn 35-jarig lidmaatschap. Met scherpe formuleringen weet hij het groteske gedrag van voetballers, trainers, bestuurders en makelaars altijd weer in juiste proporties te brengen. Kortom, iemand met veel (voetbal)levenservaring en realiteitszin en die de kunstmatige ballon van de glamourachtige voetbalwereld feilloos doorprikt en ons weer met beide benen op de voetbalmat doet belanden. Bovengenoemde tekst gemaild naar de lezerscolumn van voetbal international. Helaas niet geplaatst, eigen schuld dikke bult…….de eerlijke ontboezeming dat ik mijn lidmaatschap al jaren geleden heb opgezegd is hier zeker debet aan. Het kalenderjaar 2010 wordt een spannend jaartje. Gaan we in polonaise na het behalen van de eerste vier in de rangschikking, óf spelen we zenuwslopende kruiswedstrijden voor een plek in de Topklasse. Beide mogelijkheden liggen nog volledig open. GVVV, Hoek IJsselmeervogels, Kozakken Boys, Sparta Nijkerk en Spakenburg gaan volgens mij de buit verdelen. De volgorde waarin is afhankelijk van de factoren mentale weerbaarheid, schorsingen, blessures en een dosis geluk.