Eric Tetaert trekt alle grenzen

Noem me een realistische Belg, zegt hij. En dan schuift hij zijn visitekaartje over tafel. Daarop valt veel te lezen, maar niet dat Eric Tetaert trainer is van Hoek. Wel dat hij, naast sportinstructeur in het Belgische leger, ook FIFA-licensed players agent is. Kortom; spelersmakelaar. Het is zijn onbekende kant, hij sprak er in interviews zelden over, wellicht ook om elke schijn van belangenverstrengeling uit te sluiten. „Ach, ik ben niet zo mediageil. En wat is het belang daarvan voor Hoek? We praten over een iets ander niveau, toch.“ Hoek... tja, het klinkt wellicht wat vreemd, wat denigrerend ook. Hij zou de club even uit de brand helpen nadat Johan Ballegeer een reeks nederlagen moest bekopen met ontslag. Tetaert hapte toe nadat hij bestookt was met telefoontjes van zijn vriend Trond Sollied, toen trainer van Club Brugge en ‘baas’ van een niet geheel onbekende Zeeuwse scout in Brugse dienst; Gerrit Emans. Zelf dacht hij dat het verhaal Hoek tot de winterstop zou duren. Dan zou er een heuse opvolger staan. Die is er nooit gekomen. Er is ook nooit serieus gezocht. „Het is wat langer geworden“, lacht hij. Inderdaad, veel langer. Passie Toch is duidelijk dat de grote passie van Tetaert, getrouwd en vader van drie (Björn, Annick en Philippe) kinderen, niet langer alleen op het gras ligt. Ook het vak van spelersmakelaar trekt hem. Misschien nog wel meer dan het trainer zijn. „Telkens nieuwe en concrete uitdagingen, dat maakt het boeiend. Het is echter veel sneller gegaan dan we twee jaar geleden durfden te dromen. We wilden in vijf, zes jaar een klantenkring opbouwen. Omdat ik rond 2010 stop als trainer en met pensioen ga in het leger. Het gewenste aantal klanten hebben we nu al bereikt. Te snel ja. Je kunt dat treintje echter niet stoppen als het eenmaal rijdt. De afgelopen week heb ik tien wedstrijden bekeken in Frankrijk.“ „Trainers zijn passanten. Zo ben je wat, zo schoppen ze je de deur uit. Misschien ben ik aan het einde van het seizoen nog trainer van Hoek, misschien ook niet. Daarom heb ik me nooit volledig aan de voetballerij willen binden. Ik wil zelf bepalen, keuzes kunnen maken. ik zal me nooit kwetsbaar opstellen, mijn gezin risico’s laten lopen. Dat doe ik niet. Ik wil niet afhankelijk worden. Vandaar dat ik nooit ben ingegaan op een verzoek van Trond (Sollied) om met hem mee te gaan. Ik heb bewust gekozen voor een combinatie van voetbal en het leger.“ Een voorbeeld uit eigen ervaring: „Ik was trainer van Ronse, tweede nationaal. Komt de hoofdsponsor naar me toe en zegt: ‘trainer, we hebben een speler met verdiensten die afscheid neemt. We zijn nu toch veilig, we willen hem een mooi cadeau geven. Ik vind dat hij daarom hoort te spelen.’ Dat vond ik dus niet. Ik dacht aan de premies van de overige jongens. Ik wilde zo hoog mogelijk eindigen. Nog zes wedstrijden te gaan. Ik weigerde en werd ontslagen. Op die momenten ben je blij dat je niet hoeft te leven van dit spelletje. Ja, hij heeft gespeeld en Ronse pakte nog drie punten in zes wedstrijden.“ Hij pakt een pen. Contouren van het kleine België verschijnen op papier, daarna de langere lijnen van Frankrijk. De verhouding moeten wel een beetje kloppen. De bijbehorende cijfertjes verduidelijken wat Tetaert wil vertellen. Onder het land van Sambre en Maas ligt veel meer dan een haast onuitputtelijk bron Spawater. „Het is dat Frankrijk een absurd goede ontslagvergoeding kent voor betaald voetballers (5000 euro per maand gedurende zevenhonderd dagen), anders had ik in twee jaar waarschijnlijk meer dan zeventien spelers naar België gebracht. Door die extreem goede regeling zijn we vooral aangewezen op de lagere regionen. Op spelers die dat laatste stapje naar die grote profclub in eigen land niet kunnen maken, maar op de Belgische velden zeker tot hun recht komen. Het niveau van de Franse voetballers ligt nu eenmaal hoger.“ Nederland? „Nee, Nederlanders hebben een probleem. Ze spreken geen Frans, daar waar vrijwel elke Belg zich wel in die taal kan uitdrukken.“ Onlangs nog bracht Tetaert een jongen (Grondi) uit de Franse vierde klasse naar Cercle Brugge. „Ja, vierde klasse in Frankrijk. Ze wilden hem in Brugge dus eerst wel even bekijken in een oefenduelletje. Halverwege moest hij bij de voorzitter komen om te tekenen. Ze waren bang dat een andere club hem zou strikken. Sinds die tijd zwaaien alle deuren voor me open bij Cercle.“ Bij grote buur Club zal dat wellicht iets minder zijn nu Trond Sollied zich in de Griekse warmte koestert. Hij verliet na vijf seizoenen Club voor Olympiakos. Tetaert werkte twee seizoenen als assistent van de Noor bij AA Gent. En werd gevormd door Sollied. Uniek „Elk individu bezit weliswaar unieke karaktereigenschappen, maar in mijn bagage bevindt zich wel heel veel van wat ik van Trond (Sollied) heb gezien.“ Zo ook diens rechtlijnigheid. „Hij weet niet of nauwelijks wat het woord concessie inhoudt. Ja, met mij sprak hij veel over voetbal, inhoudelijk, over systemen. Hij luisterde. Met spelers ging het altijd in een verhouding van docent-leerling. Hij was overtuigd van zichzelf. Ik ben goed, ik weet het. Wie anders denkt, weet het niet. Simpel toch. Zij doen wat ik wil. Willen zij niet, dan vallen ze af. Daarmee dwong hij respect af. Spelers lieten het wel uit hun hoofd hun eigen gang te gaan. Hij knikkerde ze gewoon uit het elftal. Trond is een perfectionist. Aardige man, maar maandagochtend wilde hij altijd een analyse van vijftien kantjes van de komende tegenstander. Vaak zag ik die ploeg pas zondagavond spelen. Nachtwerk dus. Maar hij wilde dat. Tot in detail. Naar welke hoek valt een keeper bij een strafschop? Met welke bal spelen ze? Dat niets aan het toeval over willen laten, heb ik van hem overgenomen. Ik projecteer dat en streef op dit niveau een haalbare perfectie na. “ Wie zich daaraan onttrekt, die heeft een probleem. Dat hebben ze bij Hoek al eens gemerkt toen het tweede elftal voor de wedstrijd van het eerste op het hoofdveld speelde. Tetaert was laaiend. „Hoe haal je het in je hoofd om dat toe te staan? De ene week speel je op een perfect gerolde mat, twee weken later op een slecht, opengetrapt veld. Ik heb ze duidelijk gemaakt dat dit éénmalig was. Bij een herhaling zou ik in mijn auto stappen en naar huis rijden. En laat ze niet denken dat Tetaert uit zijn nek kletst. Het is overigens wel bij dat ene incident gebleven. Wat ik me trouwens afvraag. Zo’n bescheiden accommodatie voor zo’n mooie club. Waarom doet de gemeente niet meer? Hij bepaalt, hij beslist. „In mei hebben ze een inspanningstest gedaan. Aan de hand daarvan wisten ze wat ze thuis moesten doen om op een ongeveer gelijkwaardig conditioneel niveau aan de start van dit seizoen te verschijnen. Controleren? Nee, doe ik niet. In november is het weer zover.“ Maar uiteraard loopt Tetaert lang genoeg mee om visuele indrukken in conclusies te vertalen. „En wie zich aan zijn verplichtingen heeft onttrokken, inderdaad, die heeft dus een probleem.“ Tetaert heeft met zijn duidelijke visie op en over voetbal autoriteit afgedwongen. Hij zou zonder dat respect niet eens kunnen werken. „Kijk, bij mijn eerste wedstrijd bij Hoek stond er in het gangetje een journalist te wachten. ‘Het is gebruikelijk dat je na de wedstrijd snel naar me toekomt om je mening te geven’, zei hij. Pardon. Die heb ik toen meteen duidelijk gemaakt dat we in dat geval weinig met elkaar zouden spreken. De boodschap was meteen duidelijk. Want niet hij bepaalt, ik bepaal wanneer ik kom. En toevallig vind ik het even belangrijker om direct na de wedstrijd bij mijn spelers te zijn. Dit seizoen wil ik na afloop, zoals in het betaalde voetbal gebruikelijk is, trouwens een persconferentie invoeren. Dat is veel beter dan dat gestuntel in het gangetje naast de kleedlokalen. Moet de trainer van de tegenpartij wel mee willen doen.“ Hiërarchie „Ik verkeer in een zakelijk situatie. Dat wil ik zo houden. Ik sta op technisch vlak boven aan die ladder, mijn spelers onderaan. En wie tegen mijn mijn zin in naar boven denkt te klauteren, die duw ik terug. Ik hecht aan hiërarchie. Vrienden? Nee, niet hier. Mijn vrienden kies ik zelf. Deze spelers heb ik gekregen omdat ik bij Hoek ging werken Maar natuurlijk wil ik dat die jongens onderling wel vrienden worden. Het collectief hoort uitblinker te zijn.“ En dat ontbrak toen Tetaert het overnam van Ballegeer. „Ze wilden niet meer trainen, nee, ze kwamen louter hun verplichtingen na ten aanzien van de club. Binnen de marges van wat ik tolereer en binnen het systeem (4-3-3) dat ik wil spelen, heb ik geprobeerd de vreugde terug te brengen. Zonder overigens van mijn principes af te wijken. Ik ben helder geweest, vanaf de eerste dag dat ik in Hoek was.“ Zo kon spits De Wispelaere, in de presentatiegids van vorig seizoen nog uitgebreid bewierookt, vertrekken omdat Tetaert het niet in hem zag zitten in een 4-3-3. „Dat heeft De Wispelaere goed begrepen, hij is ook vertrokken.“ En zo is hij nu ook duidelijk ten aanzien van de status van Roy Hendriksen. „Natuurlijk wordt hij de leider binnen het elftal, mijn verlengstuk tussen de lijnen. Maar niemand mag tegen hem opkijken als een vedette met ervaring in de eredivisie. Hij zal bij Hoek ook niet de vrijheid genieten die hij bij Helmond Sport wel kreeg. Dat weet hij, daar maakt hij geen punt van.“ Zo lijkt iedereen inmiddels te weten waar hij aan toe is. Wat nog ontbreekt is de duidelijkheid over succes in de beker ( 6 augustus tegen Eindhoven) en de plaats die Tetaert zichzelf met Hoek toedicht in de competitie. „Ik denk niet in klasseringen, ik denk slechts in beter. Het moet beter dan vorig jaar en dat kan op allerlei vlakken liggen. Veldspel, vriendschap, vreugde en uiteindelijk prestatie. Maar uiteraard, Eindhoven gaat het in Hoek absoluut heel erg moeilijk krijgen.”