Dirrekkie, wat doe je nou man

Wat de anders zo gevreesde schutter deed met zijn kansen, was nu net waar ze in Hoek al een halve competitie tegenaan kijken. Mooi in de opbouw, krachteloos voor de goal. De schoten van Dirk Kuijt zeilden meestal hoog over de dikke rijen toeschouwers, de acties waren doorzichtig en ongevaarlijk. „Dirrekkie, wat doe je nou man“, schreeuwde een hondstrouwe fan, toen Neerlands topscorer na een goed uur bezweet de kleedkamer indook. Feyenoord scoorde zonder zijn topspits nog één keer en eindigde met een schamele 2-0. „Toch een beetje gênant voor zo’n club.“ „Kan ik nou Kalou nog een hand geven?“ Andries, in zijn andere voetballeven de vaste mascotte van AZVV uit Axel, drumde zich na de wedstrijd naar voren in zijn prachtige outfit van Feyenoord. Op de klep van zijn pet stond al een sierlijke handtekening. „Van Kalou gekregen...“, glom hij van trots. Maar nu wilde hij zijn idool ook nog wel eens van dichtbij zien en aanraken. Drie K’s Hij was, zei hij, voor de drie K’s van Feyenoord naar Hoek gekomen. „Voor Kalou, voor Kuijt en voor de keeper.“ En alleen als Feyenoord won, was zijn avond goed. „Want eerst ben ik voor AZVV en als tweede voor Feyenoord.“ Dat zijn ze trouwens allemaal, de G-voetballers uit Axel. Jaap Goossen, scout van Hoek, neemt ze regelmatig mee naar een wedstrijd. „Ik heb vanavond heel mijn auto volgeladen, allemaal in Feyenoord- kleuren.“ Maar was het nou ook echt een avond om nooit te vergeten? „Nou nee“, gruwelde Nout Zegers, al Hoek-supporter sinds mensenheugnis en jarenlang zeer begaan geweest met het groeien van het gras bij zijn club. „Het is verrekte koud, dan wil je wel wat zien. Maar ze kunnen nog geen mannetje passeren, die dikbetaalde profs. En in zo’n sfeer zeg. Zo veel mensen zullen er in Hoek nooit meer komen.“ „Ja, wel een beetje gênant, zeg“, vond ook Parcifal Dooms, die in zijn jongere jaren Feyenoord overal achterna reisde. ,,Ik heb nu geen zin meer om vanachter tralies naar een wedstrijd te gaan kijken. Feyenoord zit nog wel in mijn hart, voor altijd. Maar zoals vanavond word ik er niet echt warm van. Voor hetzelfde geld scoort Hoek nog en wordt het 1-1. Dat zou helemaal bizar geweest zijn.“ Het was nog verdiend geweest ook. Charly Okonedo schoot een keer van heel ver, heel zuiver op de goal. En kort voor de rust was er een vloeiende aanval die heel de verdediging van Feyenoord oprolde. Een pass van Dominicus op Melki, een strakke voorzet, die Lodewijks maar net voor de instormende Ysebaert kon weggraaien. En ook mooi om te zien: Stijn Porteman die in een flegmatieke actie de bal met een boogje over Kuijt tilde en de spits in de kou liet staan. Zo was het dus vooral een avondje om te kijken naar de sterren van Feyenoord en te genieten van de heerlijke entourage. Van Thomas Ragut, die voor één keer aanvoerder mocht spelen en samen met Dirk Kuijt en 22 kleine voetballertjes van Hoek het galabal mocht openen. En die op het veld een paar heerlijke duels uitvocht met Ono, de man die hij bijna aanbidt om zijn voetbalkunsten. Maar het shirtje van de Japanner kreeg hij niet. Wat overbleef voor Hoek was het gevoel van een zeer geslaagde avond. Veel publiek (2500 toeschouwers), geen enkele wanklank. „Voor heel Hoek en alles wat er verder op het veld stond, was het een magnifieke avond“, zei Hoek-voorzitter Kees de Feijter ver na afloop.