"De beste tot nu toe"

03 maart 2002
Hoek 1
De afgelopen twee weken zijn rommelig geweest. Na Sparta Nijkerk een week geen competitie, alleen een oefenpotje tegen Smitshoek ( op een schitterend veld en complex), constant trainen in de regen, op een waterig veld, kortom rommelig.
Afgelopen week ook nog een keer heel vroeg moeten trainen omdat ik zelf moest werken bij Feyenoord-Glasgow Rangers, allemaal redenen om eventueel als voedingsbodem te gebruiken, wanneer een slecht resultaat tegen koploper Hoek ons deel zou zijn. Dat zou niet alleen domper zijn na een rommelige week, maar het zou ook betekenen dat de strijd om de bovenste plaatsen aan ons voorbij zou gaan. Het was dus van het grootste belang dat Hoek zonder punten naar huis zou gaan. Kijkend naar onze tegenstander stond ons maar één ding te doen; Scherp en geconcentreerd beginnen en vanaf het eerste fluitsignaal aangeven dat wij de punten in huis wilden houden. Nu je de uitslag kent, zouden critici kunnen zeggen; “lekker makkelijk praten trainertje, maar wat had je gezegd als je verloren had?”. Nou, precies hetzelfde, want dit was de opdracht die de spelers voor de wedstrijd hebben meegekregen. Niet gemakkelijk, maar wel een must. Hoek heeft beweeglijke, relatief kleine spitsen. Dat zou wanneer wij 1 op 1 zouden spelen problemen kunnen geven tegen onze grote vrije verdedigers Bob Molendijk en Agim Pepaj. Daarom moest er vanaf het begin druk gezet worden op de opbouw van Hoek. Niet te gemakkelijk op laten bouwen, zodat geen eenvoudige pasjes naar de spitsen mogelijk waren. In die opzet zijn we als team geslaagd. Een goed collectief zorgde daarvoor. Tijdens de warming up, (op een veld dat een ware metamorfose had ondergaan door toedoen van assistent-trainer en zo langzamerhand manusje van alles, Louis Olofsen die met behulp van Jaap Stad het veld in een alleszins redelijke staat hadden weten te krijgen) viel mij nog iets op. Niet alleen de spitsen waren “klein”, maar ik kreeg ook het idee dat er bij ons veel meer lengte aanwezig was dan bij Hoek. Dat zou bij goed uitgevoerde spelhervattingen belangrijk kunnen worden. 3-0 was de stand die uiteindelijk op het bord kwam te staan, met de nadruk op die 0. Na veel tegengoals tegen Kloetinge en Spijkenisse een groot compliment aan de hele verdediging. Een dik en dik verdiende overwinning van een ploeg die vanaf het begin af aan duidelijk had gemaakt dat hier geen eer te behalen was. Overal kort op de bal spelend, met hier en daar schoonheidsfoutjes in verdedigend en aanvallend opzicht, werd voor mijn gevoel in de beste wedstrijd van ons tot nu toe, koploper Hoek een halt toegeroepen. Een wat mindere generale stond garant voor een goede uitvoering. Jammer voor de weer redelijk talrijk meegereisde supporters van Hoek (het moet voor spelers -ik spreek uit ervaring - een goed gevoel geven om steeds maar weer een grote en fanatieke supporterschare door dik en dun achter je te hebben) dat hun cluppie tegen een nederlaag opliep. Maar de troost moet gehaald worden uit het feit dat deze tegenstander vandaag echt beter was en dus geen schande om van te verliezen. Natuurlijk zal mijn zeer gewaardeerde collega Angelo Nijskens zich afgevraagd hebben wat zijn ploeg mankeerde, maar dat had ik ook toen we uit bij Kloetinge “geveegd” werden. Het maakt de competitie spannend zullen we maar zeggen. Een welgemeend excuus gaat uit naar de spelers van Hoek, die, na een pittige pot voetbal, niet fatsoenlijk hebben kunnen douchen in hun kleedkamer. Niets is vervelender na het voetballen en ook nog eens met een nederlaag op zak, niet lekker te kunnen douchen. Er is echt alles aan gedaan, maar helaas kon het niet op tijd verholpen worden. Een schamele troost is dan nog dat het geen tweede koude douche van de dag was, want het water was, al was het dan maar een klein straaltje, naar verluidt wel kokend heet. Nu gaan we ons weer bezig houden met de volgende wedstrijd. Uit tegen Bennekom. Schorsingen worden nu ons deel en de tijd zal leren hoe we daar mee omgaan. Ik heb er alle vertrouwen in dat onze selectie breed genoeg is om dit op te vangen. Deze week zal op de trainingen duidelijk worden welke mogelijkheden er nog meer in onze groep zitten. Het is nog een lange weg die we moeten gaan tot het einde van de competitie, maar de eerste hele grote test hebben we met glans doorstaan. Dit weekend nog even genieten dan alle ogen gericht op Bennekom, zonder misplaatste arrogantie, want een bekend spreekwoord zegt dat hoogmoed voor de val komt. Dag en de groeten Philip den Haan (trainer Zwart Wit'28) PS. Heb je trouwens een rijbewijs nodig voor het rondscheuren met een trekker over voetbalvelden?
bron: website Zwart Wit'28 / Column Philip den Haan