Bij Hoek is niemand meer baas

De wekelijkse klaagzang bleef wijselijk achterwege in de Hoekse polder, want stilaan begint de realiteit door te dringen. Jan Verdegem, de tijdelijke trainer, had natuurlijk geen zin om de zaak af te breken. Kees de Feijter, de voorzitter, wees zoals altijd naar de heren die het voor het zeggen hebben als het om de trainer en de selectie gaat. En die heren staken zich weg in de luwte van het sponsorhome. Ze hebben niet zo’n trek om in deze barre tijden de hand in eigen boezem te steken. Waar is de tijd gebleven dat Patrick Naudts als manager met de vuist op tafel sloeg en riep dat er maar eens een spits, een libero of een keeper moest worden gekocht. Hoe lang is het nog maar geleden dat Angelo Nijskens als trainer maar net naast het kampioenschap greep en door een familietwist met de manager naar huis werd gestuurd? En waarom neemt Kees de Feijter zelf geen initiatief meer om zijn club, die toch in hevige nood verkeert, uit de brand te helpen? Hij was, net als vroeger het boegbeeld John Bravenboer, meestal de eerste die binnen de sponsorclub een actie op touw zette om met een of andere spectaculaire aankoop het vuur weer aan te wakkeren. Het huidige Hoek heeft geen echte bazen meer. Niet op het veld, niet in de kleedkamer en niet aan de tafel waar het broze beleid wordt bepaald. De één verschuilt zich achter de ander als het om verantwoordelijkheid gaat. Waarom is de selectie toch zo krap en kwetsbaar, mijne heren? „Dan moet u bij de technische commissie zijn.“ De nieuwe trainer al benaderd? „Ach, we maken er niet zo’n haast mee.“ En zo moddert Hoek maar verder. De technische commissie bestaat na het gedwongen vertrek van Naudts uit drie heren, van wie Gerrit Emans de enige is met zicht op talent en kennis van voetbal op hoog niveau. Maar Emans reist in zijn toch al schaarse vrije tijd nogal wat af om scoutingswerk te doen voor de Noorse trainer Sollied, die hij eerst diende bij Club Brugge en nu bij het Griekse Olympiakos Piraeus. En neem het hem eens kwalijk dat hij liever Real Madrid tegen Olympique Lyon gaat bekijken dan tegenstanders van Hoek gaat scouten. Vraag maar eens aan Emans, die het toch zou moeten weten, waarom het zo hopeloos misgaat op het veld en hij zegt: „Ik heb er geen verklaring voor en ik wil er ook liever niets over zeggen.“ En dáár dreigt het nu net mis te gaan bij Hoek, want op het veld is het maar behelpen en achter de schermen blijft het angstig stil. David Destorme is in één jaar tijd van een briljante technicus en topscorer verworden tot een twijfelaar die niemand meer aan het voetballen krijgt. Roy Hendriksen, de beoogde spelbepaler, geeft zelf toe dat hij worstelt met een vormcrisis. En het is buitengewoon triest dat Pieter de Munnik en Charly Okonedo het veld in worden gestuurd met hele en halve blessures, omdat de selectie zó smal is, dat ze gewoonweg móeten spelen. De grootste misser die Hoek heeft gemaakt voor de start van het seizoen is de samenstelling van de selectie. Eric Tetaert, de vorige trainer, werd opgescheept met drie nieuwe aankopen (Hendriksen, De Valk en Dominicus), van wie er twee nu worden weggehoond door de sponsors en supporters. Het niet geringe budget is opgegaan aan elf spelers van wie kennelijk werd verwacht dat ze 26 wedstrijden onafgebroken in het veld zouden staan. Wat er aan wissels elke week op de bank zit, krijgt totaal geen vertrouwen van de trainer(s). Daarom moest Thomas Ragut zaterdag tegen Capelle, vanwege de blessure van Wilco de Valk, tachtig minuten als rechtsbuiten spelen, terwijl hij wel van goede wil is, maar van schrik de bal al weg laat springen als hij nog maar over de middenlijn dreigt te komen. En wat kan Djamel Buyse, een superinvaller met een superinstelling, er nu aan doen dat hij zaterdag de verkeerde pass gaf waaruit de enige goal van de wedstrijd tot stand kwam? De mandekker heeft nu eenmaal niet het vermogen een aanval op te bouwen of een combinatie op te zetten. Beste man Wat de wedstrijd van zaterdag betreft: Hoek en Capelle schoten in het eerste uur allebei niet één keer tussen de palen. Dat was ook niet zo verwonderlijk met twee ploegen die het tot kunst verheffen om op de nul te spelen. Hoek kroop alleen in het laatste kwartier even uit zijn donkere schuilkelder, toen het leed al was geschied. Patrick Molendijk, twee meter lang en behalve verdediger ook de beste man op het veld, tekende na een zelf opgezette aanval voor de winnende goal. En hoe moet het nu verder met Hoek, dat zo langzamerhand de toeschouwers aardig van het veld jaagt? De brave Jan Verdegem stapt wellicht na deze week weer uit als trainer en mag voor zijn opvolger wel een levensgrote kaars branden. Kees de Feijter liep rond met een blik die veel moedeloosheid uitstraalde. „Ik weet ook niet meer hoe het nu verder moet.“ En Gerrit Emans? Nergens te zien. „Bel hem maar op, wij weten ook niet waar hij is“, klonk het in de bestuurskamer. Misschien wel op jacht naar een wondertrainer, of naar een voetballer of vijf, zes die Hoek uit de kelder van de hoofdklasse kunnen trekken.