Belgisch elftal in Nederlandse beker

Het zal wel nooit gebeurd zijn in de geschiedenis van het Nederlandse voetbal. Een volledig uit Belgen bestaand 'Nederlands' team, dat uitkomt in de strijd om de Nederlandse beker. De trainer, Angelo Nijskens, is overigens wel een Nederlander. Desgevraagd: "O ja, nu je het zegt, maar daar kijk ik dus echt niet naar, daar let ik niet op. Ik stel de in mijn ogen beste elf op. En dan kijk ik niet naar de nationaliteit." Man van de wedstrijd, hoe dan ook, was natuurlijk de doelman van Hoek, een Belg dus, Jurgen Belpaire genaamd. Hoe graag had Belpaire nog bij RBC gespeeld. Een dubbele beenbreuk echter, vervroegde zijn einde. Een einde met een naar smaakje, maar daar wilde hij gisteravond na afloop niet meer over praten. Een uur lang 'dreigde' een tot de schedel gemotiveerde Belpaire het doel schoon te houden. Een handje hier, een voetje daar, een paaltje hier, een latje daar. "Een goede keeper heeft nu eenmaal geluk", blufte Belpaire. Maar in de zestigste minuut verdween het engeltje van de lat. RBC's spits Geert den Ouden schoot de zelf verdiende vrije trap voor Belpaire onhoudbaar in. Daarna ging het snel en liet RBC eindelijk iets van zijn vermeende kracht zien. Twee minuten na de eerste goal was het Jeffrey Kooistra die Buyse en De Wispelaere, in Hoek's verdedigingscentrum misleidde. De beide heren dachten dat Kooistra zou passen op Den Ouden, maar RBC's aanvoerder deed datgene wat het beste was. Hij schoot dus zelf. En Belpaire was kansloos. Opnieuw. Hoek dreigde te worden overlopen, maar Nijskens greep met een paar wissels in. "We waren toen even de pedalen kwijt", noemde de trainer het zelf, maar ik ben al met al niet ontevreden. RBC was een sterke tegenstander." Nijskens' collega Robert Maaskant was uiteindelijk ook niet ontevreden. In de pauze was hij dat wel geweest. "Ik heb toen een aantal spelers persoonlijk aangesproken. Er was te weinig tempo. We hadden overigens wel pech ook, paal, lat, zes keer of zo op de doellijn. Vooraf was ik tevreden geweest met 1-0, in de pauze vond ik dat we er in de tweede helft vier moesten maken, gezien het spelbeeld." Dat lukte uiteindelijk. Door onder meer de mooiste goal uit de wedstrijd, de 3-0 van verdediger Juan Viedma, die opstoomde, twee Hoek-spelers passeerde en van 25 meter de bal als een bom achter Belpaire liet inslaan. En in de slotminuut was het andermaal Den Ouden, die na goed voorbereidend werk van invaller Edwin de Graaf nog voor 4-0 zorgde. Het uitvak, met de supporters van Hoek, was toen al lang rustig. De dertig fans hadden direct al voor enige opschudding gezorgd door Bengaals vuur af te steken en een deel van het veld aan het zicht van arbiter Koopman en zijn mannen te onttrekken. Koopman wachtte dan ook dik een minuut alvorens hij het spel liet hervatten. Daarna bleef het nog even rumoerig in het vak en moesten zo ongeveer alle aanwezige stewards worden opgetrommeld om de Zeeuwen tot bedaren te brengen. En zo kwam het allemaal toch nog goed in Roosendaal. RBC kreeg waar het recht op had en kon met de uitslag voor de dag komen. Hoek, met al die spelers die het achter de bal hield, verdiende feitelijk ook niet meer dan een forse nederlaag. En natuurlijk was het laatste woord aan Jurgen Belpaire, die de strijdwijze van zijn team verdedigde. "Wij moeten hier toch niet meevoetballen zeker? Dan zijn we helemaal kansloos. Bij RBC voetballen en trainen ze de hele dag. Wij werken overdag en trainen 's avonds wat." Hoe graag Jurgen dat persoonlijk ook anders had gezien. En misschien ook wel had verdiend.