Bart Poppe dweept met zwarte spelers

Het is de middag voor een training, op een terras met uitzicht op de Axelse kreek. ,,Ik haal Musa altijd op van het station in Lokeren, maar nu heb ik hem uitgelegd dat hij met iemand anders moet meerijden naar de training.`` Bart Poppe treft hem later op de avond op het veld en speelt na de training nog even met met het dochtertje van Kanu. ,,Tatjana, you take the ball.`` Thuis, in de praktijk van vader Poppe, die huisarts is in Eksaarde, is Musa kind aan huis. Bart Poppe: ,,Mijn vader, die eigenlijk mijn stiefvader is, kent veel negers en zet de deur altijd voor ze open. Behalve huisarts is hij ook clubarts bij Lokeren. Daar heeft hij veel zwarte jongens leren kennen. Ze komen bijna elke dag even langs om de krant te lezen en lekker te relaxen. Musa komt regelmatig, Kubu Lembi, zijn broer Nzelo, die bij Club Brugge speelt.`` ,,Ik trek zelf ook veel op met die jongens. Ik houd er wel van dat ze zo relaxed zijn. Dat is ook een beetje mijn stijl van leven. Niet te veel drukte maken, genieten van mijn vrijheid. Dat is ook de reden dat ik nog altijd geen vaste relatie wil met een meisje. Ik zeg het altijd eerlijk als ik een vriendin heb: we kunnen eens uit eten gaan, we kunnen wat anders doen, omdat ik een gezonde jongen ben, maar verder wil ik nog niet gaan. Mijn vrijheid is me heilig. Dat zal ooit wel eens veranderen. Dan zal er een moment komen dat ik ook een vrouw en kinderen wil, maar ik ben er nu nog niet aan toe.`` Wat Musa Kanu heeft meegemaakt met zijn broer, heeft Bart Poppe zeer aangegrepen. ,,Zijn broer was een groot talent, maar hij is in een onschuldige operatie gebleven. Musa heeft er zwaar onder geleden. Dat laat hij alleen niet zien aan de buitenwereld. Hij lacht altijd maar, altijd die witte tanden bloot. Zoals hij nu is, vrij van blessures, zal hij Hoek en de tegenstanders nog wat laten zien dit jaar. Want zoals Musa kan voetballen, zie je ze niet veel op dit niveau. Ik speel zelf ook graag met hem, omdat we elkaar zowel in als buiten het veld blindelings aanvoelen.`` Bart Poppe dankt er misschien wel zijn uitzonderlijke start van het nieuwe seizoen aan. Twee jaar Hoek hebben de 23-jarige Belgische middenvelder de reputatie opgeleverd van een wervelwind op rechts, met een feilloze timing om diep te gaan, maar met een matige voorzet in de rechtervoet. Daar is na de komst van Angelo Nijskens als trainer hard aan gewerkt. ,,We trainen nu op donderdag altijd specifiek op aanvallen over de vleugel``, vertelt Poppe. ,,De rechterkant en de linkerkant trainen apart van elkaar op een lange pass, kaatsen, terug inspelen en een voorzet op de spitsen. Ik heb het gevoel dat mijn trap door die trainingen al veel beter is geworden.`` Het rendement is er ook naar: drie van de vijf doelpunten in de bekerwedstrijd tegen Kloetinge kwamen van de voet van Bart Poppe, één keer scoorde hij zelf met een hoge inzet, die niet als schot was bedoeld. ,,Het is wel eens mooi om zelf te scoren``, geeft hij toe, ,,maar ik geniet net zo veel van een voorzet die wordt ingekopt.`` Dat hij ooit nog eens bij Hoek terecht zou komen, dat had Bart Poppe tot drie jaar geleden niet kunnen bedenken. Hij was eerder voorbestemd om in Lokeren te spelen, in het spoor van zijn oudere broer Wim. ,,We zijn samen opgegroeid met een bal, al verschillen we zeven jaar in leeftijd. Wim was in de tuin altijd aan het voetballen. Hij verzuimde nogal eens op school en ik bleef op de kleuterschool ook vaak thuis. Ik ging liever voetballen dan dat ik op school zat.`` Thuis stond ook alles in het teken van voetbal. ,,Mijn vader en moeder zijn gescheiden toen ik net geboren was. Dat heeft nooit geleid tot spanningen. Ik ben groot geworden in een prachtig gezin. Mijn nieuwe vader was de huisarts van Eksaarde en ik heb hem ook altijd als mijn vader gezien. Pas op mijn twintigste jaar ben ik mijn echte vader op gaan zoeken, daarvoor had ik er eigenlijk nooit naar verlangd. Ik had hem wel eens gezien als hij mijn broer ophaalde, maar het deed me toen nog niets. En nu heb ik twee vaders. Mijn echte vader woont in Brussel en zit in hetzelfde vak als ik. We zijn allebei vertegenwoordiger en spreken tussen de middag vaak af om samen te lunchen.`` ,,Ik was in mijn jeugd vaker ziek dan andere kinderen, omdat er op het bezoekuur altijd zieke mensen in huis kwamen. Die brachten bacteriën mee en in die tijd was ik er vatbaar voor. Daardoor heb ik nu zo veel weerstand opgebouwd, dat ik nooit meer ziek ben. En als ik blessures heb, dan is mijn vader er om ze te genezen.`` ,,Voor Lokeren``, bekent Bart Poppe, ,,was ik niet goed genoeg. Ik had niet de techniek om dat niveau aan te kunnen. Daarom ben ik na mijn opleiding in Lokeren overgestapt naar een kleinere club: Eendracht Zele. Ik heb er twee jaar gespeeld, in een omgeving die meer op een soap leek dan op een voetbalclub. Wat daar allemaal gebeurde zeg. We hebben eens een jaar gehad, dat er vier trainers werden ontslagen.`` Twee jaar geleden kwam Hoek als geroepen. Bart Poppe viel tijdens een testwedstrijd zo op, dat hij gelijk kon tekenen. ,,Ik had nog twee jaar te gaan in mijn studie in Antwerpen en het was goed te combineren met het op en neer reizen naar Hoek. Dat is nu wel iets lastiger. Ik ben zes maanden geleden begonnen als vertegenwoordiger voor een groothandel in huis- en tuindecoraties. En zo reis ik door heel België. Ik verkoop, om eens een voorbeeld te noemen, kabouters en kikkers voor in de tuin aan doe-het-zelfzaken en decoraties voor de feestdagen.`` Daarnaast blijft sport zijn leven beheersen. Hij doet het vaak samen met zijn broer, die inmiddels getrouwd is en twee kinderen heeft. ,,We gaan op zaterdag meestal naar Lokeren kijken, als ik op tijd thuis ben van Hoek. En we hebben allebei een racefiets gekocht. Dat is een nieuwe hobby geworden, naast vissen. Ik heb soms van die momenten dat ik ineens de fiets pak en lange tochten maak. Dat ontspant lekker. Soms kan ik er zo in opgaan dat ik alles vergeet. Ik ben laatst op een middag weggereden en ergens ver achter Antwerpen de weg kwijtgeraakt. Het was al één uur `s nachts dat ik weer thuiskwam, zonder licht, zonder eten, zonder drinken en zonder geld. Mijn moeder was ongerust geworden, maar ik was heel relaxed gebleven.``