Daarom wil ik in deze analen een pleidooi houden voor de onmiddellijke terugkeer van de dug-outs pal voor onze tribune. Geeft toch veel meer lading en sfeer tijdens de wedstrijd. Van deze in beton gegoten traditie had men nooit afscheid mogen nemen. We spelen toch ook altijd in de tweede helft naar de kantine toe. Het zijn van die ankerpunten die ertoe kunnen leiden dat de verre tegenstanders met angst en beven naar Denoek komen.

Reken maar dat een fel meelevende tribune zijn invloed heeft op staf, spelers, grensrechters en scheidsrechter. Indien de grensrechter vlagt voor buitenspel en dat op hetzelfde moment nagenoeg de hele tribune massaal opveert met het luidkeels roepen van zijn afkeuring dan is het zeker géén buitenspel. Het publiek is niet dom.

Trouwens zo'n stampvolle knusse en kleine tribune is op de zaterdagmiddag een kleine samenleving op zich. Het is een dwarsdoorsnede van de bevolking, van rijk tot arm en van brutaal tot ingetogen. Ik vergelijk het wel eens met een orkest. De verschillende instrumenten maken het gezamenlijk tot een bombastisch genoegen die zijn hoogtepunt bereikt met het scoren van een doelpunt. Gedurende de wedstrijd heeft iedere bezoeker/supporter zijn bijdrage die het verlengde is van zijn persoonlijkheid: Er zitten melodieuze, fijnzinnige en genuanceerde instrumenten tussen zoals de viool, klarinet, dwarsfluit (let op de woordspeling) en triangel. Maar er zitten zeker ook overrompelende, zware en overheersende instrumenten tussen als de contrabas, tuba, bekkens en de grote trom.

Gezamenlijk maken ze dan een prachtige symfonie op het ritme van de acties van de spelers op het veld. Uiteraard ontbreekt er in deze muzikale vergelijking nog één persoon….en dat is de dirigent die het zooitje aanvoert. We weten allemaal wie dat is!!

Zo'n tribune herbergt ook prachtige memories uit het verleden. Wie herinnert zich niet de vrouw van Franky Standaert:  "Frankie naar veureeeeeen!!"

Of die 1 april grap waarin de club kenbaar maakte dat er op de tribune skyboxen zouden worden gebouwd.

De bezetting van dit praathuis zijn voornamelijk mensen die hun voetbalschoenen al heel lang geleden aan de wilgen hebben gehangen. Ook zijn er lege plekken van dierbare supporters die al overleden zijn en vaak een vast plekje hadden.

In de rust even bijkomen van alle indrukken door een bakkie te doen bij gepensioneerde barista's met hun mobiele expressomachine, gelukkig zonder plakplaatjes en baarden.

Tenslotte nog een aantrekkelijk aspect van onze oude en kleine tribune: Door zijn aaibare kleinschaligheid is alles lekker overzichtelijk en herkenbaar. Ga naar een immens voetbalstadion en je wordt overvallen door een aanval van claustrofobie met het eindeloze getuur naar een paar minuscule stipjes op een groen biljartlaken.

Nee, geef mij dan maar de aantrekkelijke ingrediënten van het roemrijke zaterdagvoetbal!